-Στο κόκκινο…
Ο κορονοϊός το τελευταίο διάστημα σε έξαρση. Λουκέτα, κοινώς λόκνταουν, αρκετά. Έπειτα από τις περιφέρειες Κοζάνης, Καστοριάς που πρώτες άνοιξαν το χορό συνέχισαν και άλλες ακολουθώντας τους ρυθμούς ανόδου των κρουσμάτων. Σέρρες, στο κόκκινο. Δυτικότερα, η περιφέρεια Ιωαννίνων στο ίδιο χρώμα. Το μεγάλο αστικό κέντρο της βόρειας χώρας, η Θεσσαλονίκη, περνά ήδη από το πορτοκαλί στο κόκκινο κι ανατολικότερα, στη Θράκη, η Ροδόπη σε κατάσταση συναγερμού. Γοργές οι αλλαγές στα χρώματα, δε μας επιτρέπουν να προβλέψουμε με ασφάλεια τις εξελίξεις. Δεν είμαστε, άλλωστε, ούτε φιλοδοξούμε να γίνουμε μάντεις κακών. Δεν είμαστε όμως και τυφλοί για να μη δούμε, να μη διαλαλήσουμε το βαθύ χειμώνα στις ζωές των ανθρώπων, τη σκληρή περίοδο που πρόκειται να ακολουθήσει. Πραγματικά μέτρα προστασίας από τον ιό, ελέω κυβέρνησης ΝΔ, ανύπαρκτα. Πικρό ψωμί για τους εργάτες και το λαό η φτώχεια κι η εξαθλίωση, η μαυρίλα της ανεργίας κι η ανασφάλεια για το αύριο. Μέτρα καταστολής και απαγορεύσεις παρόντα. Απαγόρευση μεταμεσονύχτιας κυκλοφορίας και μετακίνησης εκτός νομού για τους κατοίκους των περιοχών που βρίσκονται στο κόκκινο. Απαγορεύσεις του συναθροίζεσθαι. Στο κόκκινο οι ζωές των εργαζόμενων των περιοχών που εκτός από τον κορονοϊό πρέπει να αντιμετωπίσουν το φάσμα μιας ακόμη μεγαλύτερης ανασφάλειας και κρίσης στο άμεσο μέλλον.
-Ανώτατη Εκπαίδευση
Τέτοιο καιρό η πόλη της Θεσσαλονίκης -και οι άλλες πανεπιστημιουπόλεις- γέμιζε από φοιτητές που μόλις είχαν ξεκινήσει τα μαθήματά τους. Σε περιόδους σαν τη σημερινή η εικόνα διαφέρει. Μία βόλτα στην πανεπιστημιούπολη σε γεμίζει απογοήτευση. Κτίρια φαντάσματα, άδεια από το φοιτητικό πνεύμα και τη ζωηράδα των νιάτων. Μαθήματα εξ αποστάσεως, τηλεκπαίδευση και άλλα καινά δαιμόνια, στο προσκήνιο τους τελευταίους μήνες. Μη φανταστείτε πως υπεύθυνος είναι ο κορονοϊός, έστω κι αν κυβερνητικοί παράγοντες κάθε βεληνεκούς και εύρους το διατυμπανίζουν και το διαλαλούν. Η αδυναμία των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ολοφάνερη να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα. Και τα προβλήματα, γέννημα θρέμμα των αντιεκπαιδευτικών πολιτικών ετών και δεκαετιών, γιγαντώνονται και ξεπετάγονται από παντού. Χιλιάδες φοιτητές αντιμέτωποι με τα αδιέξοδα της κυβερνητικής επιλογής που με προσχήματα και δικαιολογίες αφήνει ανοχύρωτο και το πανεπιστήμιο. Ανύπαρκτη η προστασία της υγείας, καρατομημένη η μορφωτική διαδικασία, έκτακτα μέτρα που ήρθαν για να μείνουν. Κι ας δίνουν μποναμάδες σε κανάλια και κλινικάρχες.
Κι οι φοιτητές και το κίνημά τους; Στα ψιλά των ειδήσεων τα τεκταινόμενα, όσα τέλος πάντων συμβαίνουν. Γίναμε μάρτυρες φοιτητικών αψιμαχιών και βεντέτας. Και το ανησυχητικό είναι πως πρόκειται για φοιτητές προερχόμενους από παρατάξεις που αναφέρονται στην Αριστερά. Θλιβερό το σκηνικό στ’ αλήθεια, ξεφτισμένο, χωρίς να έχει σχέση με τα πραγματικά προβλήματα. Πέραν όλων των άλλων συκοφαντεί στα μάτια χιλιάδων φοιτητών τις κινητοποιήσεις, την αριστερή φωνή, το αγωνιστικό όραμα, σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο. Ωστόσο διαβάσαμε πως οι φοιτητές των εστιών στην πόλη της Θεσσαλονίκης ετοιμάζονται για κινητοποιήσεις. Ζητούνε μαζικά τεστ για τον κορονοϊό, βελτίωση των συνθηκών υγιεινής και διαμονής στις εστίες, παραχώρηση των άδειων δωματίων σε δικαιούχους φοιτητές αλλά και δεύτερο σημείο διανομής φαγητού για να αλαφρώσει λίγο η κατάσταση. Κοντά σ’ αυτήν υπήρξαν κι άλλες κινητοποιήσεις. Κάποιος θα μπορούσε να αντιτείνει πως ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη στη βαρυχειμωνιά που οι κυβερνήσεις όλων των τελευταίων ετών έχουν σχεδιάσει με σκοτεινά χρώματα. Είναι φανερό πως σε αυτές τις ζοφερές συνθήκες πρέπει να ξαναζωντανέψουν οι φοιτητικοί Σύλλογοι. Μπροστά στη βαρυχειμωνιά της αντιεκπαιδευτικής επίθεσης και της καρικατούρας των φοιτητικών διαδικασιών, το αίμα να κυλήσει στις φλέβες τους. Έτσι πρέπει να γίνει. Έτσι θα γίνει.
