Την πρώτη ημέρα του Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε τηλεδιάσκεψη εκπροσώπων σωματείων-μελών του ΕΚΑ, έπειτα από πρωτοβουλία και σχετικό κάλεσμα του τελευταίου. Ο άξονας της συζήτησης ονομάστηκε «Πανδημία και Εργασιακά», με περίπου 50 εκπροσώπους σωματείων να συμμετέχουν στην τηλεδιάσκεψη, την οποία μπορεί κανείς να παρακολουθήσει αναρτημένη στο κανάλι του ΕΚΑ στο youtube, ekathens.
Η συζήτηση δεν κατέκτησε υψηλό ενδιαφέρον, για μια σειρά λόγους:
α) Κάποιοι από τους εκπροσώπους σωματείων, οι οποίοι σε ένα σημαντικό ποσοστό είναι και εκπρόσωποι παρατάξεων, προέκριναν (και) στη συγκεκριμένη συζήτηση να μην μιλήσουν πάνω στα προβλήματα, αλλά να κάνουν δημόσιες σχέσεις. Βασικά οι εκπρόσωποι των ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ είχαν πολύ καλές επιδόσεις σε αυτό, με ταυτόχρονο δεδομένο ότι (ούτε και τώρα) ήθελαν να αναπτυχθεί διάλογος για την κατάσταση στους διάφορους χώρους δουλειάς.
β) (Για ακόμη μια φορά) ΔΑΣ και ΑΤΕ, οι δυνάμεις περί το ΚΚΕ και περί την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, προτίμησαν να αναπτύξουν η καθεμιά τους το προαποφασισμένο τους πρόγραμμα, καλώντας τους υπολοίπους να προσαρμοστούν σε αυτό. Σχεδόν αστεία, και σίγουρα απολύτως προβλέψιμα, οι εκπρόσωποι σωματείων που άνηκαν στο ΚΚΕ συμφωνούσαν με τις προτάσεις που είχαν κατατεθεί από τους ομοϊδεάτες τους που προηγήθηκαν σε τοποθετήσεις, και το ίδιο έκαναν και οι εκπρόσωποι σωματείων που αναφέρονται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
γ) Τόσο το άνοιγμα, όσο και το κλείσιμο του Προέδρου του ΕΚΑ, ο οποίος προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες μέσα στο μεγαλύτερο εργατικό κέντρο της χώρας, δεν οδηγούσαν πουθενά. Μάλλον, σε κάποιες περιπτώσεις, οι τοποθετήσεις του Γ. Μυλωνά έμοιαζαν καμωμένες για να μη στεναχωρήσουν κανέναν. Στο άνοιγμά του, ο Πρόεδρος του ΕΚΑ τόνισε ότι «τα συνδικάτα αποδειχτήκανε και αποδεικνύονται απίστευτα υπεύθυνα και σοβαρά μπροστά στην πανδημία» και «δεν δώσαμε αφορμές, δεν δώσαμε λαβές, να μας χτυπήσουν για το θέμα της πανδημίας», δηλαδή έδωσε συγχαρητήρια στα σωματεία που δεν έκαναν κινητοποιήσεις. Ο Πρόεδρος του ΕΚΑ εξήρε, ταυτόχρονα, τη μεγάλη κινητοποίηση (για τη δίκη της Χ.Α.) έξω από το Εφετείο, το παμφοιτητικό συλλαλητήριο της 28/01, τις δράσεις που έκανε κάθε σωματείο ξεχωριστά σ’ όλο αυτό το διάστημα, αλλά και την απεργία της 26/11 (στην οποία το ΕΚΑ κήρυξε απεργία, αλλά αρνήθηκε να ορίσει απεργιακό ραντεβού και να καλέσει τους εργαζόμενους να κινητοποιηθούν σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο!). Ας σημειωθεί ότι ο Γ. Μυλωνάς θεωρεί ότι η απεργία της 26ης Νοεμβρίου είχε σημαντική συμβολή στην 3μηνη μετάθεση της ψήφισης του αντι-συνδικαλιστικού νομοσχεδίου, καθώς και ότι αρκετοί ακόμη εκπρόσωποι παρατάξεων μίλησαν με καμάρι για την ημέρα εκείνη.
δ) Σε κάθε περίπτωση, δεν ελήφθη καμία απόφαση. Τα μέλη του ΔΣ του ΕΚΑ εισέπραξαν -υποτίθεται- τους προβληματισμούς, τις αγωνίες και τις σκέψεις που κατατέθηκαν και θα τις λάβουν υπόψη τους σε αποφάσεις που θα ληφθούν εντός της 31μελούς Διοίκησης.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Εκτάκτων Αρχαιολόγων, Δ. Κουφοβασίλης, μέλος της ΕΡΓΑΣ, στην τοποθέτησή του προσπάθησε να αναδείξει τα ακόλουθα θέματα, τα οποία δίνονται εδώ κωδικοποιημένα:
1) Μολονότι οι παρατάξεις μιλάνε με πολύ αγωνιστικές και μαχητικές εκφράσεις («να μη τολμήσει η κυβέρνηση να φέρει τέτοιο νομοσχέδιο για ψήφιση» έλεγε ο εκπρόσωπος της ΔΑΣ), σε πολύ σημαντικά προβλήματα των σωματείων, όπως το Κεντρικό Μητρώο Πραγματικά Δικαιούχων, έχουν επιλέξει σχεδόν στο σύνολό τους (και περίπου έναν χρόνο τώρα) να μην πουν κουβέντα. Αξίζει να σημειωθεί ότι, παρά το γεγονός ότι ο εκπρόσωπος της ΕΡΓΑΣ μίλησε πρώτος, ζήτησε να καταγραφεί το ερώτημά του, και κάλεσε, συγκεκριμένα, τόσο τις παρατάξεις να τοποθετηθούν, όσο και τον Πρόεδρο του ΕΚΑ να απαντήσει σχετικά στο κλείσιμο της συζήτησης, κανένας τους δεν απάντησε στο επίδικο.
2) Το αντι-συνδικαλιστικό νομοσχέδιο πρέπει να αναβιβαστεί στην ιεράρχηση που κάνει το ΕΚΑ και να μην υποτιμηθούν οι αντεργατικές αλλαγές που έρχονται με αυτό. Όταν το ΕΚΑ το αναφέρει μέσα σε ένα πλήθος άλλων δράσεων και αφορμών κινητοποίησης, μοιάζει να μειώνεται το ειδικό βάρος του.
3) Το ΕΚΑ δεν μπορεί να είναι υπερήφανο για απεργίες στις οποίες δεν είχε παρουσία, και «δεν είναι δυνατό το ΕΚΑ να βάζει απεργίες χωρίς απεργιακό ραντεβού, δίνοντας -από μία άλλη μπάντα- το σύνθημα “μένουμε σπίτι”». Ότι «οι απεργίες πρέπει να συνοδεύονται από συγκεκριμένα ραντεβού, και τα ραντεβού να συνοδεύονται από φυσικές παρουσίες».
Όταν το Εργατικό Κέντρο θα ιεραρχεί ως σημαντική μια κινητοποίηση, οφείλει να δίνει το στίγμα του και να εξασφαλίζει την παρουσία του σε αυτήν.
4) Το σωστό δρόμο στις διεκδικήσεις έχουν δείξει στην τελευταία συγκυρία οι φοιτητές και οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι κατάφεραν μάλιστα με τη μαζική τους κινητοποίηση στις 28/01 να καταλύσουν στην πράξη την αντισυνταγματική και αντιδημοκρατική απαγόρευση συναθροίσεων. Είναι θράσος να μιλούν με μεγαλοστομίες και επαναστατικό αέρα όλες εκείνες οι παρατάξεις που για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν κυριολεκτικώς άφαντες, δίνοντας -στην καλή περίπτωση- μυστικά ραντεβού δι’ αντιπροσώπων.
