Με φόντο την ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, που λιπαίνεται στο έδαφος της ακραία νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής της φτώχειας, της ακρίβειας, των πάσης φύσεως σκανδάλων και της τρομοκρατίας, η ΝΔ πραγματοποίησε πρόσφατα το 15ο συνέδριό της (5-7 Απρίλη). Επρόκειτο στην ουσία για μια επικοινωνιακή φιέστα, με αφορμή μάλιστα και τα 50χρονα του κόμματος, μέσω της οποίας ο αρχηγός και οι γαλάζιοι άριστοι του “επιτελικού κράτους” της Δεξιάς επιχείρησαν να φιλοτεχνήσουν την έωλη εικόνα της “αρραγούς ενότητας” που εξακολουθεί κατά τα λοιπά να αποτελεί πουκάμισο αδειανό.
Πιο συγκεκριμένα, το “ενωτικό διακύβευμα” τορπιλίστηκε από την εκκωφαντική σιωπή των πρώην προέδρων Καραμανλή και Σαμαρά (ο μεν πρώτος πραγματοποίησε παραμονές του συνεδρίου αρχηγική δημόσια εμφάνιση με την ομιλία του για το δημογραφικό, συνδέοντάς το άμεσα με την…εθνική ακεραιότητα της χώρας μας, ενώ ο δεύτερος ως γνωστόν έχει αμφισβητήσει κεντρικές πολιτικές επιλογές του Μητσοτάκη στα ελληνοτουρκικά, στο ζήτημα της τροπολογίας για το μεταναστευτικό, του γάμου των ομοφύλων αλλά και του περιβόητου “ανοίγματος στο κέντρο” με την υιοθεσία των ορφανών του πάλαι ποτέ σημιτικού εκσυγχρονισμού). Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Μεϊμαράκης, που αρνήθηκε αυτή τη φορά να αναλάβει τον ρόλο του προέδρου της οργανωτικής επιτροπής. Κατά τα άλλα, το εορταστικό κλίμα των πανηγυρικών δεκάρικων αυτοθαυμασμού του Μητσοτάκη και το γνωστό ρεσιτάλ αλαζονείας στο οποίο επιδόθηκαν τα κυβερνητικά επιτελεία επισκιάστηκε από την υπαρξιακή αγωνία τους να μην κατρακυλήσει η ΝΔ σε ποσοστά χαμηλά. Στα πλαίσια αυτά, στην πρωτολογία του, ο αρχηγός της ΝΔ (προκειμένου να ανακόψει τις διαρροές παραδοσιακών ψηφοφόρων του κόμματός του προς την ακροδεξιά) έκανε ειδική αναφορά “στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, το τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα και την εθνική φωνή που ακούγεται ισχυρή από τις Βρυξέλλες μέχρι το αμερικανικό κογκρέσσο”. Επιδόθηκε στις γνωστές και απαξιωτικές αναφορές προς “την πολυκέφαλη και διασπασμένη αντιπολίτευση” που “βρίσκει κοινά συνθήματα για να δυσφημίσει τη χώρα και να αμφισβητήσει την κυβέρνηση”.
Επιχειρώντας να προσελκύσει και τους κεντρώους ψηφοφόρους δημαγώγησε “για ένα ευρύ μεταρρυθμιστικό ρεύμα που δημιουργήθηκε στις ρίζες του κινήματος ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ…για τη συνάντηση παλαιών αγωνιστών με νέους φίλους ανεξάρτητα από ιδεολογικές καταβολές…με μοναδικό προαπαιτούμενο να συγκλίνουν με τις αρχές του υπεύθυνου πατριωτισμού και του δημιουργικού εκσυγχρονισμού”.
Στην τελική του τοποθέτηση ο κατά τα άλλα πολέμιος του διχασμού Μητσοτάκης κάλεσε τους πολίτες να μην επιλέξουν επιστροφή στον λαϊκισμό που στο παρελθόν τον πλήρωσαν ακριβά. Εκλιπαρώντας για στήριξη της ΝΔ στις ευρωεκλογές, τόνισε ότι αυτές “δεν προσφέρονται για αδιαφορία, αδράνεια ή αποχή. Ζητούμε από τους πολίτες να πουν ένα μεγάλο ναι στη σταθερότητα, στη συνέχεια και στη σιγουριά”.
Όσον αφορά τους λοιπούς δελφίνους, αρχηγική εμφάνιση έκανε ο Δένδιας, ο οποίος εμφανίστηκε ως πούρος υπερασπιστής των “ιερών και οσίων” της Δεξιάς Παράταξης. Υποτιμώντας τη νοημοσύνη του κόσμου, παρουσίασε ως επίτευγμα “της κυβερνητικής θητείας του Α.Σαμαρά, επί υπουργείας του” τον εξοβελισμό της Χρυσής Αυγής από το κοινοβούλιο και την πολιτική ζωή του τόπου, ξεχνώντας τις υπόγειες συνδιαλλαγές της ΝΔ με το εν λόγω νεοναζιστικό μόρφωμα μέσω του Μπαλτάκου, δεξί χέρι τότε του Σαμαρά.
Ο αμετροεπής Γεωργιάδης σε ένα μείγμα υποτέλειας και σοβινισμού διακήρυξε πως το κόμμα του “είναι η παράταξη της Ευρώπης, η παράταξη της Ελλάδας, η παράταξη της πατρίδας”. Έχοντας αποφανθεί με περίσσεια κυνισμού και χυδαιότητας πως “κανείς δεν ασχολείται με τα Τέμπη”, τώρα που το εν λόγω κυβερνητικό έγκλημα σφραγίζει τις πολιτικές εξελίξεις, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ μέμφεται την αντιπολίτευση γιατί “αξιοποιεί όχι πραγματικά πολιτικά επιχειρήματα, αλλά το συναίσθημα, τον πόνο και το πένθος που η μεγάλη τραγωδία των Τεμπών προκάλεσε στην ελληνική κοινή γνώμη”.
Ο επίτροπος Μ. Σχοινάς αποκάλεσε “όσους θέλουν μια ρεβάνς για όλα όσα έζησαν τα τελευταία 50 χρόνια” εχθρούς της δημοκρατίας πλέκοντας το εγκώμιο του Μητσοτάκη και της παρούσας Φον Ντερ Λάϊεν που “δίνουν ευρωπαϊκές λύσεις” σε αντιπαράθεση με τους “διχαστικούς οπαδούς του Πούτιν” Λεπέν και Σαλβίνι. Προς επίρρωση του κλίματος της ψευδεπίγραφης ενότητας και ευφορίας που φιλοτέχνησαν τα επιτελεία της Δεξιάς, οι πολιτικοί προϊστάμενοί τους, Βέμπερ και φον Ντερ Λάιεν, πλειοδότησαν σε πομφόλυγες αποθεώνοντας τον Μητσοτάκη. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΕΛΚ, ο πρόεδρος της ΝΔ “πήρε μια χώρα σε τέλμα και τη μετέτρεψε στην ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία της ευρωζώνης… Ηγείται της ευρωπαϊκής στήριξης στην Ουκρανία…κανείς δεν μπορεί να εκβιάσει την ΕΕ χάρη στην ισχυρή ελληνική κυβέρνηση”. Με τη σειρά της η Φον Ντερ Λάϊεν μίλησε για “εντυπωσιακή ανάκαμψη της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια…αποτελεί πυλώνα της διεθνούς δημοκρατίας, του ΝΑΤΟ της συλλογικής ασφάλειας, της στήριξης στην Ουκρανία”.
