Εντυπωσιακή είναι η πρόοδος που έχει σημειωθεί σε επίπεδο ισότητας, δικαιωμάτων, αλλά και (απονομής) δικαιοσύνης, στην Ευρώπη των λαών. Με πρόσφατη απόφανσή του, δικαστήριο της γειτονικής Ιταλίας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το κοινώς λεγόμενο χούφτωμα, αν έχει χρονική διάρκεια μικρότερη των 10 δευτερολέπτων, δεν συνιστά παρενόχληση. Η απόφαση αφορούσε σχετική υπόθεση καταγγελίας που έγινε από 17χρονη μαθήτρια προς τον 66χρονο επιστάτη του σχολείου της.
Πριν υπεισέλθουν στη συζήτηση άλλες επιστημονικές παράμετροι όπως η σχετικότητα του χρόνου (τι συμβαίνει αν αυτός που σε παρενοχλεί τρέχει με την ταχύτητα του φωτός), φιλοσοφικές ερμηνείες που εμπλέκουν τη γάτα του Σρέντιγκερ (είναι παρενόχληση αν παρατηρήσει κανείς την πράξη, αλλά αν δεν την παρατηρήσει, μπορεί και να μην είναι) ή και υποκειμενικές κρίσεις (βλέπε αποφθεγματική διατύπωση γνωστού Έλληνα τραγουδιστή για απόκτηση παιδιού του έπειτα από «στιγμιαίο» λάθος), από μόνη της η απόφανση των Ιταλών δικαστών καταρχάς διαμορφώνει για την επιστήμη της νομικής ένα excontrario δεδομένο: ήτοι, μετά τα 10 δευτερόλεπτα, το χούφτωμα είναι παρενόχληση.
Μολονότι θα χρειαστεί καιρός για να συγκροτηθεί νομολογία για το χρονοσυναρτώμενο χούφτωμα, και σίγουρα θα χρειαστεί καιρός για την Ιταλίδα μαθήτρια να συνέλθει από το γεγονός ότι η ενώπιον του δικαστηρίου ομολογημένη σε βάρος της πράξη από τον θύτη ουσιαστικά …επιβραβεύτηκε από τους δικαστές, το βέβαιο είναι ότι η πολιτειακή απόφαση πρακτικώς διαμορφώνει (νομικό) προηγούμενο. Έτσι,
α) ανοίγει διάπλατα η πόρτα στους επίδοξους χρήστες της νομικής πληροφορίας, να χουφτώνουν ελεύθερα μέχρι 9,5 δευτερόλεπτα. Με βάση νομικές ερμηνείες, ενδεχομένως να επιτρέπεται να το κάνουν αυτό και κατ’ επανάληψιν, αρκεί να υπάρχει κάποιο χρονικό κενό ανάμεσα στα χουφτώματα (όπως ισχύει με τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου στο δημόσιο με το υποχρεωτικό κενό διάστημα ανάμεσά τους).
β) τροφοδοτείται η συζήτηση για τον ορισμό μιας πράξης ως νόμιμης ή παράνομης σε συνάρτηση με το χρονικό εύρος τέλεσής της. Αν σε χουφτώσει κάποιος για λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα, είναι αστείο. Μετά, ίσως αρχίζει να γίνεται σοβαρό.(Πάντως, η μαθήτρια ποτέ δεν είδε κάποιο «αστείο» στην όλη υπόθεση: «Ο επιστάτης έβαλε τα χέρια του κάτω από το παντελόνι μου και μέσα από το εσώρουχό μου. Τι να μου φανεί αστείο σε όλο αυτό; Και τι δουλειά έχει ένας ηλικιωμένος άνδρας να αστειεύεται με μια έφηβη;»). Αν σε βρίσω ή σε χτυπήσω μόνο για μία ώρα, ε δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Μη τα παίρνεις όλα τοις μετρητοίς (δες το πιο ολιστικά, όπως λέει και ο πρωθυπουργός μας). Αν όμως σε βρίζω και σε χτυπάω για δύο εβδομάδες, τότε ενδεχομένως (κρίνεται από τα δικαστήρια) να είναι παράνομο.
γ) προφανώς, τα πιο αυστηρά δικαστικά συστήματα, της ίδιας πάντοτε λογικής, θα μειώσουν τον χρόνο πέρα από τον οποίο το αστείο γίνεται σοβαρό. Από 9,5 δευτερόλεπτα, σε 8,5 δευτερόλεπτα, ίσως σε 7,5, κοκ. Τα δικαστικά συστήματα που θα θελήσουν να ευνοήσουν και να δώσουν έδαφος σε περιστατικά παρενόχλησης, θα αυξήσουν τον χρόνο. Από 9,5 δευτερόλεπτα, σε 9,5 λεπτά, ίσως και σε 9,5 εβδομάδες, κοκ.
δ) τέλος, και σύμφωνα με την άποψη της μαθήτριας όπως διαμορφώθηκε έπειτα από την απόφανση του δικαστηρίου, παράλληλα με τη λεωφόρο ελεύθερης παρανομίας που ήδη διανοίχτηκε σε συμφέρον των θυτών, χτίζεται ένα καινούριο τείχος σε βάρος των θυμάτων. «Αρχίζω να πιστεύω πως έκανα λάθος που εμπιστεύτηκα τους θεσμούς. Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη», δήλωσε το θύμα της παρενόχλησης και της ιταλικής δικαιοσύνης, εκφράζοντας τον φόβο πως η απόφαση των δικαστών θα αποτρέψει στο μέλλον άλλα κορίτσια και γυναίκες να απευθυνθούν στη δικαιοσύνη σε ανάλογες περιπτώσεις.
Όμως η Ευρώπη μας, το απάνεμο λιμάνι των λαών και των πολιτισμών, ενώ θεσμικά, και νομοθετικά, και επικοινωνιακά βρίσκεται πίσω από τέτοιας ποιότητας δικαστικές αποφάσεις, τις στηρίζει (ουσιαστικά τις παράγει) και τις συστηματοποιεί, υποτίθεται «εκπλήσσεται», αισθάνεται αποτροπιασμό και καταδικάζει την απόφαση του δικαστηρίου. Αύριο που θα αυξηθούν οι θωπεύσεις και οι παρενοχλήσεις, αλλά και οι ασέλγειες, οι βιασμοί, και οι γυναικοκτονίες, πάλι το ανθρωποκεντρικό ευρωπαϊκό σύστημά μας θα εκπλήσσεται και θα αναζητεί τις μυστηριώδεις αιτίες πολλαπλασιασμού του φαινομένου. Προς το παρόν, η λύση που έχει βρει, είναι να αποχαρακτηρίζει και να υποκαταγράφει τα περιστατικά αυτά, με κάθε τρόπο: πλέον, παρενόχληση συντομότερη των 10 δευτερολέπτων, δεν λογίζεται παρενόχληση.
