Στα μέσα του Γενάρη το ΥΠΑΙΘ ενεργοποίησε το μέτρο της εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης των σχολείων και του εκπαιδευτικού έργου. Πρόκειται για το μέτρο που ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 2020 με το νόμο 4692. Στα μισά μιας κουτσουρεμένης σχολικής χρονιάς και με τη μορφή του κατεπείγοντος η κυβέρνηση προχώρησε στην ενεργοποίηση του μέτρου. Η κυβερνητική απόφαση δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Ο Μητσοτάκης ανέδειξε προεκλογικά το 2019 ως κεντρική δέσμευση την εφαρμογή της αξιολόγησης στην εκπαίδευση. Το ίδιο επανέλαβε και η Κεραμέως πρόσφατα στις συναντήσεις που είχε με τα ΔΣ των Ομοσπονδιών των εκπαιδευτικών.
Αυτό όμως που σκόπιμα αποκρύπτει η κυβέρνηση είναι πως η αξιολόγηση αποτελεί ένα ακόμα προαπαιτούμενο των Ευρωπαίων στη μεταμνημονιακή περίοδο. Η ΕΕ μάλιστα, στις τελευταίες περιοδικές εκθέσεις αξιολόγησης του προγράμματος ενισχυμένης επιτήρησης, χαιρετίζει την ελληνική κυβέρνηση για την αποφασιστικότητα που επιδεικνύει στο “μεταρρυθμιστικό έργο” στην εκπαίδευση, τα εργασιακά, την υγεία και αλλού. Το ακραία νεοφιλελεύθερο πακέτο μέτρων που έχει επιβάλει η κυβέρνηση στην Δημόσια Εκπαίδευση αποτελεί συνέχεια της πολιτικής των μνημονίων και της εξάρτησης, παρά το κυρίαρχο αφήγημα πως “βγήκαμε από τα μνημόνια”.
Η κυβέρνηση λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο
Η κυβέρνηση της Δεξιάς αξιοποιεί την πανδημία και το παρατεταμένο λουκέτο των σχολείων, εκτιμώντας ότι η επιβολή της αξιολόγησης θα είναι ένα εύκολο έργο και δεν θα συναντήσει εμπόδια. Άλλωστε, σε κοινοβουλευτικό επίπεδο δεν έχει συναντήσει μέχρι στιγμής την παραμικρή αντιπολίτευση σε όλα τα μέτρα που επέβαλε. Την ίδια ώρα μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών οι δυνάμεις της ΝΔ (ΔΑΚΕ), του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ (ΠΕΚ-ΔΗΣΥ) αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ (ΣΥΝΕΚ-ΕΡΑ) αποτελούν διαχρονικά τους πιο ένθερμους υποστηρικτές και θιασώτες της αξιολόγησης. Η κυβέρνηση, λοιπόν, θεωρεί ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει ως Δούρειο Ίππο τις δυνάμεις αυτές για να κάμψει τις αντιστάσεις και να αποσπάσει εύκολα τη συναίνεση των εκπαιδευτικών στα επιχειρούμενα σχέδια.
Όμως, με σταθερή και επίμονη προσπάθεια οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις ήδη από το 2018 (Γαβρόγλου) διαμόρφωσαν τις προϋποθέσεις ώστε σήμερα να εκδηλωθεί μια μαζική αντίσταση των εκπαιδευτικών. Οι εκπαιδευτικοί αντιστέκονται στα κυβερνητικά μέτρα με συσπείρωση και συμμετοχή στις κινητοποιήσεις που έχουν τη μορφή απεργίας – αποχής από κάθε εργασία που αφορά την αξιολόγηση, με συντριπτικά ποσοστά που ξεπερνούν το 90%. Έτσι μπλοκάρουν επί της ουσίας την εφαρμογή της, προς ώρας τουλάχιστον.
Η συστηματική προσπάθεια των ταξικών δυνάμεων, η ανάδειξη των δραματικών συνεπειών που θα φέρει η αξιολόγηση στο Δημόσιο Σχολείο και τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών ήταν αυτή που διαμόρφωσε ένα ρεύμα εναντίωσης στα μέτρα όλο το προηγούμενο διάστημα. Το ρεύμα αυτό γιγαντώθηκε στις Γενικές Συνελεύσεις των εκπαιδευτικών σωματείων τον περασμένο Σεπτέμβρη (2020), υποχρεώνοντας τις συνδικαλιστικές δυνάμεις του ρεφορμισμού και του κυβερνητισμού σε μερική αναδίπλωση.
Σημαντική παρακαταθήκη η συσπείρωση των εκπαιδευτικών στα σωματεία
Η κυβέρνηση της ΝΔ με πρόσχημα την πανδημία έχει κατορθώσει να επιβάλει ένα παρατεταμένο lockdown στο συνδικαλιστικό κίνημα. Παρ’ όλα αυτά όμως, στο χώρο της εκπαίδευσης οι ταξικές δυνάμεις -που συγκρούστηκαν με τη γραμμή της συνθηκολόγησης, των συμβολικών κινητοποιήσεων και του “μετά θα λογαριαστούμε”- άνοιξαν δρόμο ώστε τα σωματεία να ενεργοποιηθούν και να απευθυνθούν στους εκπαιδευτικούς. Μέσα από διαδικτυακές εκδηλώσεις και συσκέψεις που πραγματοποίησαν τα τοπικά πρωτοβάθμια σωματεία, χιλιάδες εκπαιδευτικοί ανταποκρίθηκαν θετικά και τελικά στρατεύτηκαν στη μάχη ενάντια στην αξιολόγηση.
Μένει όμως πολύς δρόμος να διανυθεί ώστε να ξαναζωντανέψουν οι ζωντανές συλλογικές διαδικασίες και οι Γενικές Συνελεύσεις και ως εκ τούτου χρειάζεται να ενταθεί η προσπάθεια για την αγωνιστική ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος.
Παρ’ όλα αυτά και μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η συσπείρωση των εκπαιδευτικών στα σωματεία σε αγωνιστική κατεύθυνση ενάντια στην αξιολόγηση αποτελεί μια σημαντική παρακαταθήκη. Παράλληλα δικαιώνει τη θέση πως πρέπει να δοθεί μάχη για την ενεργοποίηση και την ταξική ανασυγκρότηση των συνδικάτων ως αναγκαίο όρο για να αναπτυχθούν αγώνες για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Μια τέτοια θέση προβάλλει συστηματικά και επίμονα ο Εκπαιδευτικός Όμιλος μέσα στην εκπαίδευση. Οι προσπάθειες σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να συνεχιστούν και να ενταθούν, να ξαναζωντανέψουν οι γενικές συνελεύσεις, να κλιμακωθεί ο αγώνας ενάντια στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα της κυβέρνησης.
Η ΝΔ δεν θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια
Είναι βέβαιο πως μπροστά στη μεγάλη κινητοποίηση των εκπαιδευτικών η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘ δεν θα παραμείνουν θεατές. Αντίθετα το επόμενο διάστημα θα εντείνουν τις πιέσεις για να καμφθεί η αγωνιστική κινητοποίηση των εκπαιδευτικών. Θα ανασύρουν τις “χρυσές” εφεδρείες που διαθέτουν, πρώτα και κύρια από τους μηχανισμούς της Διοίκησης. Θα επιδιώξουν να εξαπολύσουν κύμα εκβιασμών και εκφοβισμών από προϊσταμένους, σχολικούς συμβούλους και διάφορους “καλοθελητές” απέναντι στους εκπαιδευτικούς.
Αν από τη μια πλευρά το ΥΠΑΙΘ έχει το μηχανισμό της Διοίκησης που μπορεί να αξιοποιηθεί ως μέσο καταστολής, από την άλλη διαθέτει τους “πρόθυμους” μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα που είναι έτοιμοι να λασπολογήσουν ενάντια στον κλάδο και να προχωρήσουν σε ανοιχτό ξεπούλημα του αγώνα και συνθηκολόγηση. Η κυβερνητική ΔΑΚΕ, αν και βαθιά διχασμένη στο εσωτερικό της, έχει από καιρό καταθέσει τα διαπιστευτήριά της στην ηγεσία του ΥΠΑΙΘ και έχει δηλώσει προ πολλού έτοιμη να ανοίξει διάλογο με την κυβέρνηση για την εφαρμογή της αξιολόγησης!
Η συνδικαλιστική παράταξη του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ αναδείχθηκε για μια ακόμα φορά ως “χρήσιμη” δύναμη, η οποία μάλιστα προσφέρει απλόχερα στο ΥΠΑΙΘ προτάσεις και δήθεν “θέσεις” των εκπαιδευτικών για μια αξιολόγηση “άλλου τύπου”. Πρόκειται για καταχωνιασμένες και ξεχασμένες ρεφορμιστικές θέσεις προ 25ετίας που συνδιαμόρφωσε με τον τότε ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Από το 1997 όμως ως και σήμερα όμως έχουν μεσολαβήσει δύο δεκαετίες πολύ σημαντικών και μαζικών αγώνων του εκπαιδευτικού κινήματος στους οποίους κυριάρχησε το βροντερό “όχι στην αξιολόγηση – χειραγώγηση”. Αγώνες που ανέτρεψαν τα σχέδια των Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου – Γαβρόγλου για την αξιολόγηση.
Καμία διαπραγμάτευση Ανυποχώρητος αγώνας
Οι επόμενες ημέρες είναι κομβικής σημασίας για την έκβαση του αγώνα των εκπαιδευτικών. Η μάχη ενάντια στα επιχειρούμενα σχέδια πρέπει να ενταθεί και να κλιμακωθεί, καθώς θα ασκηθούν μεγάλες πιέσεις. Η συνθηκολόγα γραμμή που προβάλλουν ντροπαλά ή ανοιχτά οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ρεφορμισμού και του συμβιβασμού πρέπει να απομονωθεί και να καταδικαστεί από το εκπαιδευτικό κίνημα.
Ο Εκπαιδευτικός Όμιλος προβάλλει τη γραμμή του ανυποχώρητου, ενιαίου και παρατεταμένου αγώνα των εκπαιδευτικών μέχρι την ανατροπή όλου του αντιδραστικού πλαισίου για την αξιολόγηση που φέρνει κατηγοριοποίηση και λουκέτο στα σχολεία, ένταση των ταξικών φραγμών, νέα φτώχεια και απολύσεις εκπαιδευτικών.
Ο αγώνας των δασκάλων και των καθηγητών (ΔΟΕ – ΟΛΜΕ) είναι κοινός και πρέπει να γίνει ενιαίος. Η αγωνιστική ανάταση του φοιτητικού κινήματος, ενάντια στα αυταρχικά μέτρα που επιβλήθηκαν, υπογραμμίζει πως υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις ώστε να αναπτυχθεί ένα ρωμαλέο πανεκπαιδευτικό κίνημα που θα αμφισβητήσει και θα ανατρέψει το σύνολο της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης.
