Ολική επαναφορά στη Σλοβακία για τον σοσιαλδημοκράτη Ρ. Φίτσο. Ο επί τρεις κοινοβουλευτικές θητείες πρωθυπουργός της Σλοβακίας και επικεφαλής του Smer, που αναδείχτηκε πρώτο κόμμα στις βουλευτικές εκλογές στις 30/9 με ποσοστό 23%, ήρθε σε συμφωνία με το HLAS (διάσπαση του Smer που κατέλαβε την τρίτη θέση με 14,7% και αποτέλεσε ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων) και το σλοβάκικο εθνικιστικό κόμμα (5,68%) για τη δημιουργία κυβέρνησης συνασπισμού μέσα στον Οκτώβρη. Ψηλαφώντας τα αντιδυτικά αισθήματα του σλοβακικού λαού (το 51% του οποίου πιστεύει πως ΗΠΑ-ΕΕ και Ζελένσκι ευθύνονται για τον πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ ένα 30% δε θα είχε πρόβλημα για την επανένταξη της χώρας του στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας), ο Φίτσο διαμόρφωσε κατάλληλα την προεκλογική του ρητορική επενδύοντάς την με μπόλικες αντιευρωπαϊκές κορώνες. Στα πλαίσια αυτά, αν και υπήρξε πρωτοσύγκελλος της ένταξης της χώρας του στη Ζώνη Σένγκεν το 2007 και στην ευρωζώνη το 2009, επέκρινε τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και ανακοίνωσε ότι θα σταματήσει τη χορήγηση στρατιωτικής βοήθειας προς το Κίεβο, προκαλώντας πονοκεφάλους στο ιερατείο των Βρυξελλών. Μετεκλογικά ωστόσο εμφανίστηκε με τον μανδύα της «εθνικά υπεύθυνης» δύναμης και προσπαθώντας να ισορροπήσει μεταξύ των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών πόλων έσπευσε να δηλώσει πως «είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε στην ανοικοδόμηση, αλλά γνωρίζετε τη γνώμη μας για τον οπλισμό της Ουκρανίας. Είμαστε μια ειρηνική χώρα, δε θα στείλουμε ούτε ένα φυσίγγιο στην Ουκρανία…η χώρα είναι φυσικά μέλος της ΕΕ, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορώ να επικρίνω τα πράγματα στην ΕΕ που δεν μου αρέσουν». Μεγάλος χαμένος των εκλογών ήταν ο ακραιφνής ευρωπαιόδουλος (και πρώτος Σλοβάκος αντιπρόεδρος στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο), Μ. Ζιμέτσκα, το φιλελεύθερο κόμμα του οποίου (Προοδευτική Σλοβακία) κατετάγη δεύτερο με 18%. Σύμφωνα με τον Ζιμέτσκα «η Σλοβακία πρέπει να είναι ένας σεβαστός, εποικοδομητικός και αξιόπιστος εταίρος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ώστε να μπορέσουμε να επιδιώξουμε και τα δικά μας συμφέροντα».
Αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και στην Πολωνία. Ο συνασπισμός με επικεφαλής το ευρισκόμενο στην κυβερνητική εξουσία από το 2015 PiS (ομογάλακτο του Όρμπαν και εραστής της «Νέας Ευρώπης» υπό την μπαγκέτα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού) συγκέντρωσε το 35,38% των ψήφων έναντι του 30,7% του κόμματος «Πλατφόρμα Πολιτών» (PO) του κεντροδεξιού εκλεκτού του γερμανογαλλικού διευθυντηρίου και πρώην προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ν.Τουσκ. Πρόκειται ωστόσο για πύρρειο νίκη του PiS, καθώς χάνει την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή από τους ακραιφνείς φιλοευρωπαϊστές του κόμματος Τουσκ και τους συνοδοιπόρους του, τα κόμματα Τρίτος Δρόμος (14,4%) και «Νέα Αριστερά» (8,61%), που έχουν ήδη κατεβάσει κοινούς υποψηφίους για την 100μελή Γερουσία κερδίζοντας και εκεί την απόλυτη πλειοψηφία. Ένας πονοκέφαλος λιγότερος λοιπόν για το ιερατείο των Βρυξελλών που την προηγούμενη περίοδο κατακεραύνωνε το καθεστώς του PiS για «συστηματική διάβρωση του κράτους δικαίου», με αιχμή «την αντιδημοκρατική δικαστική μεταρρύθμιση» και «την ανελευθερία του τύπου», παγώνοντας κοινοτικά κονδύλια προς την Πολωνία. Ο Τουσκ, που χαρακτηρίζεται από το PiS ως «ενεργούμενο της Γερμανίας», δεσμεύτηκε εξαρχής για το ξήλωμα της πολωνικής νομοθεσίας που συνιστά απόκλιση από το ευρωπαϊκό κεκτημένο και κάλεσε τον Πολωνό πρόεδρο Ντούντα να πάρει «ενεργητικές και ταχείες αποφάσεις» αναφορικά με την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Αξίζει να σημειωθεί η ιδιαίτερα αυξημένη συμμετοχή στις εκλογές (έφτασε το 73%) που απονομιμοποίησε ωστόσο το τετραπλό δημοψήφισμα που επέβαλε το PiS με επίδικο τη σκλήρυνση της ρατσιστικής αντιμεταναστευτικής πολιτικής, κάτι που ούτως ή άλλως αποτελεί «ευρωπαϊκό κεκτημένο», φουσκώνοντας τα πανιά των κατά τα άλλα «ενοχλητικών» για την ΕΕ ηγετών τύπου Μοραβιέτσκι (πρώην πρωθυπουργού) και Όρμπαν. Κοινή συνισταμένη εξάλλου των διαφόρων κλικών της πολωνικής πλουτοκρατίας και των κυρίαρχων πολιτικών εκφραστών της αποτελεί η «καθαρή αντιρωσική στάση». Αναφερόμενος στο ενδεχόμενο βελτίωσης των σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και Πολωνίας ο εκπρόσωπος τύπου του Κρεμλίνου Πεσκόφ δήλωσε τα εξής: «Προσώρας είναι αδύνατο γιατί δεν υπάρχει καμιά μερίδα του πολωνικού κατεστημένου η οποία να έχει αναφερθεί είτε ανοιχτά, είτε συγκαλυμμένα στην ανάγκη αποκατάστασης των σχέσεων με τη Ρωσία».
