Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν ανακοίνωσε ότι το Παρίσι θα τερματίσει τη «στρατιωτική του συνεργασία με «τις de facto αρχές του Νίγηρα» και ότι οι στρατιώτες που βρίσκονται στην Υποσαχάρια χώρα θα επαναπατριστούν «μέχρι το τέλος του έτους». Η ανακοίνωση αφορά την επιστροφή του Γάλλου πρεσβευτή στο Νιαμέι, και την απόσυρση περίπου 1.500 στρατιωτών που έχουν αναπτυχθεί στον Νίγηρα.
Η στρατιωτική κυβέρνηση του Νίγηρα χαιρέτισε την απόφαση του Παρισιού, αναφέροντας πως η χώρα «γιορτάζει πλέον ένα ακόμη βήμα προς τη μεριά της κυριαρχίας». Ανακοινώθηκε επίσης πως «οι ιμπεριαλιστικές και νεοαποικιοκρατικές δυνάμεις δεν είναι πλέον καλοδεχούμενες στο έδαφος του Νίγηρα». Επιπλέον, η στρατιωτική κυβέρνηση κατήγγειλε τις «δόλιες ενέργειες» του γγ του ΟΗΕ, Γκουτέρες, κατηγορώντας τον ότι «εμπόδισε» την εκπροσώπηση του Νίγηρα στη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού.
Η απόφαση αυτή έρχεται δύο μήνες μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα της 26ης Ιούλη, και στο αδιέξοδο στις σχέσεις της Γαλλίας με την κυβέρνηση που προέκυψε από το πραξικόπημα. Αυτή η πραγματική αποχώρηση από τον Νίγηρα έρχεται μετά από διαπραγματεύσεις με την στρατιωτική κυβέρνηση υπό την ηγεσία του στρατηγού Αμπντουραχμάν Τιανί, ο οποίος ανέτρεψε τον Πρόεδρο Μοχάμεντ Μπαζούμ. Το γαλλικό Προεδρικό Μέγαρο δήλωσε ότι η απόφαση πάρθηκε σε συμφωνία με τον ανατραπέντα πρόεδρο Μπαζούμ, ο οποίος δεν παραιτήθηκε, αν και αυτός και η οικογένειά του έχουν συλληφθεί μετά το πραξικόπημα, και με τους ηγέτες της ECOWAS, (“Δυτικοαφρικανική Οικονομική και Νομισματική Ένωση”), η παρέμβαση των οποίων ζητήθηκε επανειλημμένα και το Παρίσι ήλπιζε να αποκατασταθεί η νόμιμη κυβέρνηση στον Νίγηρα.
Η Ecowas, ωστόσο, δεν ανταποκρίθηκε στις γαλλικές και διεθνείς εκκλήσεις και πάνω απ′ όλα έμεινε αμέτοχη, όχι μόνο σε αυτήν την περίπτωση, αλλά και προηγουμένως, μη παρεμβαίνοντας στις χώρες της περιοχής όπου προέκυψαν διάφορα πραξικοπήματα και ανατροπές, που συγκλόνισαν την Υποσαχάρια περιοχή τα τελευταία χρόνια, που εκτός των άλλων ενίσχυσαν τη Ρωσική παρουσία. Κυβερνητικές ανατροπές που εξάλειψαν τη γαλλική παρουσία από τις περισσότερες, αφού η Γαλλία πλέον είναι παρούσα σε αυτήν την περιοχή μόνο στο Τσαντ με χίλιους στρατιώτες.
Αντίθετα η Ρωσία και η Κίνα ενισχύουν την παρουσία τους. Ήδη σε άλλες χώρες της Ζώνης Σαχέλ υπάρχουν πολιτοφύλακες της ομάδας Wagner, όπως στο Μάλι. Ταυτόχρονα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, αν και έχουν καταδικάσει σθεναρά το πραξικόπημα μαζί με τον ΟΗΕ, την ECOWAS και την Ευρωπαϊκή Ένωση, εξακολουθούν να έχουν ισχυρή παρουσία στη χώρα, κάτι που από προοπτική θα μπορούσε να σημαίνει μια αναπροσαρμογή της πολιτικής του Νίγηρα, αποκλείοντας και υποκαθιστώντας μόνο τη Γαλλική παρουσία. Το Πεντάγωνο στην πραγματικότητα επανατοποθετεί ορισμένα στρατεύματα και εξοπλισμό στον Νίγηρα και βρίσκεται στη διαδικασία απόσυρσης ενός μικρού αριθμού μη απαραίτητου προσωπικού. Οι ΗΠΑ έχουν δύο στρατιωτικές βάσεις στον Νίγηρα, με πρόσχημα την καταπολέμηση του τζιχαντισμού.
Η γαλλική αποχώρηση δημιούργησε χώρο για ενίσχυση των εμπλεκόμενων δυνάμεων στον Νίγηρα , αλλά και σε άλλες χώρες της περιοχής Σαχέλ. Προφανώς η περιοχή αυτή αποτελεί πλέον πεδίο οξυμμένης αντιπαράθεσης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Ανάλογες οικονομικές και γεωπολιτικές παρεμβάσεις και ανατροπές πραγματοποιούνται εδώ και χρόνια, αλλά με ένταση στην παρούσα φάση, σε όλη σχεδόν την Αφρική. Μια σειρά από εξελίξεις το τελευταίο διάστημα τοποθετούν τη 2η μεγαλύτερη σε έκταση ήπειρο του πλανήτη, την Αφρική, στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Έτσι, είδαμε ότι στη Νότια Αφρική πραγματοποιήθηκε πρόσφατα η τελευταία Σύνοδος Κορυφής των BRICS, ενώ πραξικοπήματα ξεσπούν τους τελευταίους μήνες σε μια σειρά από χώρες της Αφρικής. Δεν είναι μυστικό ότι η Αφρική, μια ολόκληρη ήπειρος, πλούσια σε μεταλλεύματα, πετρέλαιο, ορυκτό πλούτο για δεκαετίες βρέθηκε στο κέντρο της σύγκρουσης ισχυρών δυνάμεων για την εκμετάλλευσή τους.
Από τη μια, οι πρώην μητροπόλεις διατηρούν στις περισσότερες των περιπτώσεων οικονομικά, πολιτικά, και στρατιωτικά «κανάλια» διατήρησης της επιρροής τους στις πρώην αποικίες τους, που απέκτησαν την ανεξαρτησία τους. Η ανατροπή εκλεγμένων κυβερνήσεων και Προέδρων αξιοποιείται από τις δυνάμεις της Δύσης και τις συμμαχίες τους στην αφρικανική ήπειρο, όπως είναι η Ένωση των χωρών της Δυτικής Αφρικής, με επικεφαλής τη Νιγηρία, μια από τις ισχυρότερες βιομηχανικές και στρατιωτικές δυνάμεις της σημερινής Αφρικής, για να δυναμώσουν την παρέμβασή τους στην περιοχή με το πρόσχημα της «αποκατάστασης της δημοκρατίας».
Από την άλλη, και οι νέες ανερχόμενες παγκόσμιες δυνάμεις, όπως είναι η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία, η Βραζιλία, η Νότια Αφρική, με ανάλογα μέσα προσπαθούν να αποσπάσουν «κομμάτια» της «πίτας» του ορυκτού πλούτου της Αφρικής και των αγορών της, και πανηγυρίζουν μιλώντας για «ξύπνημα της Αφρικής» και «αποτίναξη της ξένης εξάρτησης». Όλα αυτά γίνονται από τις ντόπιες ελίτ και τις διασυνδέσεις τους με τις ξένες δυνάμεις, για εξασφάλιση και αναπαραγωγή της εξουσίας τους, απουσία των λαών, οι οποίοι εξακολουθούν να ζουν στη φτώχεια και την εγκατάλειψη.
