Πραγματοποιήθηκε στις 11-12 Ιούλη, στο Βίλνιους της Λιθουανίας, η σύνοδος του ΝΑΤΟ εν μέσω της πολύ κρίσιμης περιόδου που διανύουμε. Η σύνοδος αυτή πραγματοποιήθηκε, ενώ συνεχίζεται με ένταση ο πόλεμος στην Ουκρανία, ενώ συνεχίζονται και αναβαθμίζονται οι «αψιμαχίες» χωρών του ΝΑΤΟ με την Κίνα στις θάλασσες της περιοχής, ενώ συνολικά βρίσκονται σε πλήρη ένταση και όξυνση οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί σε όλον τον πλανήτη. Με την κατάσταση στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου να είναι και εδώ κρίσιμη με τις διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Οι αποφάσεις του ΝΑΤΟ επικύρωσαν την εκφρασμένη πολιτική του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για την όξυνση της αντιπαράθεσης με Κίνα και Ρωσία. Μια πολιτική που επίσης επιθυμεί ο αγγλικός ιμπεριαλισμός και με την οποία στοιχίζονται λίγο πολύ και οι άλλοι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές. Στο κοινό ανακοινωθέν ενδεικτικά αναγράφονται τα εξής: «…να αντιμετωπίζουμε τις συστημικές προκλήσεις που θέτει η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας στον ευρωατλαντικό χώρο… οι δεδηλωμένες φιλοδοξίες και οι καταναγκαστικές πολιτικές της Κίνας αμφισβητούν τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες μας…» και «…η Ρωσική Ομοσπονδία είναι η πιο σημαντική και άμεση απειλή για την ασφάλεια των Συμμάχων και για την ειρήνη και τη σταθερότητα στον ευρωατλαντικό χώρο…». Παρότι γίνεται αναφορά στο ρώσικο ιμπεριαλισμό, ιδιαίτερα και λόγω του τωρινού πολέμου στην Ουκρανία, πρέπει να σημειώσουμε ότι η αναφορά σε «συστημικές προκλήσεις» από την πλευρά της Κίνας δείχνουν το στρατηγικό χαρακτήρα της αντιπαράθεσης με τον κινέζικο ιμπεριαλισμό. Διότι αυτός είναι που ολόπλευρα μπορεί να απειλήσει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και που, στο τέλος της ημέρας, στον Ειρηνικό είναι που θα κριθούν τα ζητήματα. Και για αυτό, στη σύνοδο του ΝΑΤΟ προσκλήθηκαν η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, εξέλιξη που κλιμακώνει τις φιλοπόλεμες στοχεύσεις και απέναντι στην Κίνα.
Η γραμμή των Αμερικάνων, του «θα πολεμήσουμε τη Ρωσία, μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό», βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και αυτό επικυρώθηκε και σε αυτή τη Σύνοδο. Βασικές γραμμές της Συνόδου είναι η συνέχιση του εξοπλισμού της Ουκρανίας και η διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Πρώτα και κύρια θα δοθούν στο καθεστώς Ζελένσκι όπλα διασποράς. Αυτό αποτελεί μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη. Τα όπλα αυτά αναβαθμίζουν την αντιπαράθεση με το ρώσικο ιμπεριαλισμό, σκοτώνουν μάλιστα, σε μεγάλους αριθμούς, αμάχους. Το ΝΑΤΟ αναλαμβάνει να αναδιαρθρώσει τον ουκρανικό στρατό, ώστε να μη λειτουργεί με τα «σοβιετικά πρότυπα». Αντίστοιχα, θα ανοικοδομηθεί η άμυνα και η ασφάλεια της Ουκρανίας, ενώ το ΝΑΤΟ θα την προμηθεύει με εξοπλισμό και καύσιμα. Θα δημιουργηθεί ένα ΝΑΤΟ-Ουκρανικό Συμβούλιο, αλλά η Ουκρανία θα μπει στο ΝΑΤΟ μόνο μετά το τέλος του πολέμου. Οι «προστάτες» του χρειάζονται αυτό το χαρτί πίεσης, αλλά δεν μπορούν άμεσα και χωρίς προσχήματα να προχωρήσουν τώρα σε μια ανοιχτή στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Ρωσία, λόγω μιας ενδεχόμενης ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ σήμερα. Σημαντική ήταν και η κάμψη των ενστάσεων της Τουρκίας και των ανταλλαγμάτων που απέσπασε, όσον αφορά την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Προχωράει έτσι το σχέδιο της διεύρυνσης της πολεμικής συμμαχίας, με σκοπό την περαιτέρω περικύκλωση της Ρωσίας. Επιπλέον, η απόφαση για την ανάπτυξη 300.000 χιλιάδων ΝΑΤΟικών φαντάρων και στρατιωτικών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, στην Κεντρική Ευρώπη, μέχρι και στην Ευρωπαϊκή Αρκτική κλιμακώνει ακόμα περισσότερο την αντιπαράθεση. Η μεγάλη πρόβα της πρόσφατης ΝΑΤΟικής άσκησης «DEFENDER 2023» έγινε και τώρα προωθείται το σχέδιο για την μόνιμη εγκατάσταση χιλιάδων ΝΑΤΟικών στην περιοχή μας. Να σημειωθεί ότι στο ανακοινωθέν της Συνόδου αναφέρεται μεταξύ άλλων και το εξής εκτρωματικό: «…συνθήκες υπό τις οποίες το ΝΑΤΟ ενδέχεται να χρειαστεί να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα…».
Συνεχίζεται και κλιμακώνεται και ο πυρηνικός αλληλοεκβιασμός.
Απέναντι στις φιλοπόλεμες αυτές αποφάσεις, ο Λαβρώφ, υπουργός Εξωρτερικών της Ρωσίας, δήλωσε ότι: «Θα απαντήσουμε καταλλήλως στην επέκταση του ΝΑΤΟ». Η Ρωσία απάντησε με βομβαρδισμό του Κιέβου, ενώ λίγες ημέρες αργότερα αποχώρησε από τη Συμφωνία για τα Σιτηρά, με βάση την οποία εκατομμύρια τόνοι σιτηρών έφευγαν από την Ουκρανία! Μένει να δούμε τις μεγάλες και ίσως και παγκόσμιες επιπτώσεις του μπλοκαρίσματος της εξαγωγής σιτηρών! Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα σχέδια της Ρωσίας για ανάπτυξη πυρηνικών και στη Λευκορωσία είναι γνωστά. Όλα αυτά δείχνουν ότι ο ρώσικος ιμπεριαλισμός δεν πρόκειται να κάνει πίσω, αλλά ότι και αυτός από την πλευρά του θα κλιμακώσει την αντιπαράθεση, με οδυνηρές τελικά συνέπειες για τους λαούς. Άλλωστε, φαίνεται ότι στο πεδίο της μάχης κερδίζει σημαντικές νίκες. Τώρα σε βάρος της πολυδιαφημισμένης ουκρανικής «αντεπίθεσης», η οποία όχι μόνο καταλήγει σε φιάσκο, αλλά και με κόστος δεκάδες χιλιάδες Ουκρανούς φαντάρους.
Από την πλευρά της η κινεζική κυβέρνηση με ανακοίνωσή της προειδοποίησε με «αποφασιστική απάντηση» σε ενέργειες που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της Κίνας, εκφράζοντας την εναντίωσή της στις «κινήσεις του NATO προς ανατολάς, στην περιφέρεια Ασίας – Ειρηνικού».
Με ανακοίνωση της διπλωματικής αντιπροσωπείας της χώρας στην ΕΕ, το Πεκίνο υπογραμμίζει ότι απορρίπτει τις αναφορές που έγιναν στη ΝΑΤΟική Σύνοδο και τονίζει ότι «σε οποιαδήποτε ενέργεια θέσει σε κίνδυνο τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της Κίνας θα δοθεί αποφασιστική απάντηση».
Η ανακοίνωση της κινεζικής αντιπροσωπείας κατηγορεί το NATO πως αψηφά τα γεγονότα, διαστρεβλώνει εσκεμμένα τις θέσεις και τις πολιτικές της Κίνας και την κατασυκοφαντεί.
Ακόμα, αναφέρει πως οι επανειλημμένες αναφορές στην πυρηνική δυνατότητα του ΝΑΤΟ κλιμακώνουν την επιθετικότητα και αυξάνουν την ένταση και στην περιφέρεια Ασίας – Ειρηνικού, κάτι που «ανησυχεί ιδιαίτερα» το Πεκίνο.
Επικίνδυνες οι εξελίξεις
στα ελληνοτουρκικά
Είναι δεδομένο ότι η Τουρκία πήρε ανταλλάγματα, όσον αφορά τις διεκδικήσεις της σε βάρος της χώρας μας. Η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, η καταπάτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, η επικύρωση της απεμπόλησης εθνικής κυριαρχίας πέραν των 6 ναυτικών μιλίων, όσον αφορά τα ελληνικά χωρικά ύδατα, αυτά θέλει κατ’ αρχάς ο τούρκικος επεκτατισμός και έπονται όλες οι διεκδικήσεις της «γαλάζιας πατρίδας». Πλησιάζει μια μεγάλη συμφωνία σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας και των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων με την ενθάρρυνση των ιμπεριαλιστών. Φαίνεται πλέον με ξεκάθαρο τρόπο, ότι οι ΗΠΑ διαπραγματεύονται με την Τουρκία, έχοντας στο τραπέζι τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Η παραμονή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, η απόσπαση της αποδοχής από την πλευρά της της επέκτασής του περνούν μέσα από τα αναγκαία «δώρα»: την ικανοποίηση των τουρκικών διεκδικήσεων σε βάρος της χώρας μας.
Για ακόμα μια φορά, η ντόπια ολιγαρχία διά στόματος Μητσοτάκη δεν έχει να προτείνει τίποτα περισσότερο από υποταγή στον ιμπεριαλισμό: «…η βασική διαφορά μας ήταν και παραμένει το ζήτημα των θαλάσσιων ζωνών…» δήλωσε ο Μητσοτάκης, ανοίγοντας το δρόμο στη συζήτηση ακόμα και για τα ελληνικά χωρικά ύδατα! Προ ολίγων μηνών μιλούσε για «ΝΑΤΟικά νησιά», τώρα επαναλαμβάνει την αναγνώριση των τουρκικών διεκδικήσεων. Και το σημαντικότερο, πριν καν ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις με την Άγκυρα, ο Μητσοτάκης κάνει λόγο για την ανάγκη «υποχωρήσεων» στέλνοντας μήνυμα ενδοτισμού και υποτέλειας προς διάφορες κατευθύνσεις.
Τη στιγμή που κλιμακώνεται η αντιπαράθεση των ιμπεριαλιστών, που δυναμώνει η φιλοπόλεμη πολιτική του ΝΑΤΟ, που ο πυρηνικός αλληλοεκβιασμός βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη, οι λαοί του κόσμου, μεταξύ αυτών και ο ελληνικός, πρέπει να οικοδομήσουν ένα μεγάλο αντιιμπεριαλιστικό-αντιπολεμικό κίνημα. Για την ειρήνη, ενάντια στους εμπρηστές του πολέμου. Τη στιγμή που η χώρα μας μετατρέπεται σε μια μόνιμη και αναβαθμισμένη αμερικανική βάση και ετοιμάζεται η καταπάτηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, ο ελληνικός λαός πρέπει να βγει στους δρόμους, για να καταγγείλει την υποτελή πολιτική της κυβέρνησης. Για να καταγγείλει την πολιτική του ενδοτισμού, για να ματαιώσει μια Συμφωνία περικοπής των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Για να βγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, για να οικοδομήσει ένα κοινό μέτωπο με τον τουρκικό λαό και τους λαούς της περιοχής, ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό και την αλλαγή των συνόρων.
