Το ρεύμα του ευρωκομμουνισμού, πίσω από τις γενικόλογες ουμανιστικές και δημοκρατικές διακηρύξεις, υπήρξε πάντα (μαζί με τη δεξιά και τη σοσιαλδημοκρατία) σταθερός συνοδοιπόρος του ιμπεριαλισμού, υποταγμένος και προσαρμοσμένος στα πιο σκοτεινά του σχέδια. Από τον βρώμικο ρόλο του στην κατασυκοφάντηση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και της ολόπλευρης υπεράσπισης της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, μέχρι την ανοιχτή στήριξη που πρόσφερε εδώ και δεκαετίες σ’ όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ο ευρωκομμουνισμός ήταν και παραμένει ένας πιστός λακές του ιμπεριαλισμού. Πρόκειται επί της ουσίας για δυνάμεις που δεν είναι άλλο από κήρυκες και πολιτικοί εκφραστές της εξάρτησης και της ιμπεριαλιστικής υποδούλωσης, όπως αποδεικνύει περίτρανα και η 4ετής πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στους κυβερνητικούς θώκους. Αυτόν ακριβώς το ρόλο είναι πρόθυμες να παίξουν αυτές οι δυνάμεις όποτε και για ό,τι τους ζητηθεί από τα πλανητικά αφεντικά στο διεθνές στερέωμα. Όποτε ένας λαός ή μια ηγεσία ύψωνε το ανάστημά της απέναντι στις ιμπεριαλιστικές επιβουλές, οι ευρωκομμουνιστές ήταν πάντα εκεί, πάντα πρόθυμοι να προσφέρουν τις πιο καλές υπηρεσίες. Και τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Ιράκ, Λιβύη, Συρία… Γιουγκοσλαβία! Πάντα ο ευρωκομμουνισμός έδειχνε ως θύτες τα θύματα του ιμπεριαλισμού. Τα συχαρίκια που έδωσε η Μέρκελ στον Τσίπρα για τη συμφωνία των Πρεσπών είναι το επιστέγασμα μια κοινής πορείας που διένυσε πάνω στα ερείπια της πρώην Γιουγκοσλαβίας ο γερμανικός ιμπεριαλισμός σε συνεργασία και με τους ντόπιους «αριστερούς» ψάλτες του. Όταν η Γερμανία το 1991 πρωτοστατούσε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, με την απόσχιση της Κροατίας και της Σλοβενίας, οι δυνάμεις του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ -τότε ΣΥΝ- έπαιξαν από την αρχή το χαρτί της Δύσης. Ακόμη και όταν οι Νατοϊκοί το 1999 συγκέντρωναν όπλα και αεροπλανοφόρα για να βομβαρδίσουν έναν λαό που διεκδικούσε την ανεξαρτησία του στις νέες συνθήκες, οι δυνάμεις του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ δεν σώπασαν. Ακόμη και τότε έδειχναν τον Μιλόσεβιτς, ζητούσαν «πρωτοβουλίες» τής διεθνούς κοινότητας (ΣΥΝ), έως ή και «αγανακτούσαν» με την αργοπορία της έναρξης των βομβαρδισμών (Εποχή). Η ιστορία της πΓΔΜ -που άνοιξε τότε με τις ευλογίες και των εδώ δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και του ευρωκομμουνισμού- «κλείνει» με την ένταξη (εφόσον το σχέδιο των Πρεσπών προχωρήσει κανονικά) της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ. Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, από τότε μέχρι σήμερα, κάτω από τις μπαγκέτες των Δυτικών έκαναν ό,τι μπορούσαν γι’ αυτό. Σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, τότε ήταν η Δαμανάκη που από τα έδρανα της Βουλής έδινε συγχαρητήρια στους Έλληνες μισθοφόρους του ΝΑΤΟ για το έργο τους. Σήμερα, ο Τσίπρας, σε ρόλο λαγού, ξεπλένει μετά τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τον γερμανικό για όσα «καλά» έκαναν στην Ελλάδα και στους γείτονές μας στα Βαλκάνια. Και απολαμβάνει τα συχαρίκια και της Μέρκελ για το κατόρθωμα των Πρεσπών και της «Νατοϊκής διεύρυνσης». Οι έπαινοι των ιμπεριαλιστών προς τον λακέ τους όλο και πληθαίνουν. Και αυτό μόνο ανησυχία μπορεί να δημιουργεί.
