Για μια ακόμη χρονιά ροδακινοπαραγωγοί, μηλοπαραγωγοί, κερασοπαραγωγοί, αχλαδοπαραγωγοί στις περιοχές Ημαθίας, Πέλλας, Φλώρινας, Λάρισας, Τυρνάβου βλέπουν τον μόχθο και τον ιδρώτα τους να πηγαίνει στράφι, τη σοδειά τους να μένει απούλητη και να σαπίζει ή να βρίσκονται στην ανάγκη να πουλήσουν την παραγωγή σε τιμές κάτω του κόστους. Κόστος που κινείται εδώ και χρόνια στα ουράνια!
Χαμηλές τιμές στην τσέπη των αγροτών, άφθονες υποσχέσεις, για να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους…λαγοί με πετραχήλια από βουλευτές, κόμματα, κυβερνήσεις, βιομήχανους. Κι η ιστορία καλά κρατεί και διαιωνίζεται.
Θα μου πείτε βρίσκουν και τα κάνουν, κι αλωνίζουν σε καλά στρωμένο έδαφος. Έδαφος άγονο για τη ζωή, μαύρο και σκληρό για τη φτωχή αγροτιά. Είσαι φτωχός αγρότης; Όσα κι αν κάνεις, όσο κι αν προσπαθήσεις δεν είναι αρκετό για να ζήσεις. Η οδός που η κυρίαρχη «αγροτική» πολιτική φωτίζει με όλους της τους προβολείς δείχνει μονάχα μία διέξοδο. Ξεκλήρισμα, εγκατάλειψη, καταστροφή, απόγνωση.
Πόσα να αντέξει ο φτωχός αγρότης; Χαμηλές τιμές; Δάνεια, θηλειά στο σβέρκο; Κοροϊδία ατελείωτη και διαχρονική; Ευχολόγια και χτυπήματα στην πλάτη για παρηγοριά και “κατανόηση”; Ψεύτικες υποσχέσεις από βουλευτές, παράγοντες, κόμματα; Ή μήπως μπορεί να έρθει αντιμέτωπος με φυσικά φαινόμενα και καταστροφές, ιδίως όταν γνωρίζει πως δεν πρόκειται να συναντήσει καμία ουσιαστική βοήθεια; Γιατί αν γίνει λόγος για την αστική αγροτική πολιτική αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της.
Ο κατάλογος των χαρακτηριστικών της αγροτικής πολιτικής, της ΚΑΠ, αλλά και όλων των υποτελών και ξενόδουλων κυβερνήσεων δεν έχει τέλος και συμπυκνώνει την τραγική ιστορία των μικρών και φτωχών αγροτών και του αγροτικού ζητήματος της χώρας. Γιατί πρόκειται ακριβώς γι’ αυτό…για το αγροτικό ζήτημα με σύγχρονους όρους. Η πραγματικότητα που δημιουργούν οι πολιτικές αστών και ιμπεριαλιστών και στο αγροτικό θέμα …ζοφερή και σκοτεινιασμένη.
Πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες το αγροτικό κίνημα. Αλωμένο σε μεγάλο βαθμό από όσους συνηγορούν με την πολιτική που κυριαρχεί και καταστρέφει. Μπρος στις τόσες και τέτοιες δυσκολίες η φτωχή αγροτιά πρέπει να ξεπεράσει πολλά και πολλούς. Να ξεπεράσει αυταπάτες, να δει ποιος πραγματικά ευθύνεται και τα πράγματα κι η ζωή της καταστρέφεται και ξανακαταστρέφεται διαρκώς, μοιάζοντας σαν τον Σίσυφο που αγκομαχά να ανεβάσει το λιθάρι στην κορφή του βουνού, και κάθε φορά που το καταφέρνει αυτό ξανακυλά στους πρόποδες του βουνού. Πρέπει να οργανωθεί, να συσπειρωθεί, να παλέψει για να σταματήσει το μαρτύριό της. Πρέπει μαζί με τα υπόλοιπα εργατολαϊκά στρώματα να βγει μπροστά στον δρόμο του αγώνα. Είναι μονόδρομος και ανάγκη. Κι είναι για εμάς υποχρέωση να φωτίσουμε αυτόν τον δρόμο, σβήνοντας τους αστικούς προβολείς.
