Δυο βδομάδες απομένουν από τις προεδρικές εκλογές της Κυριακής 5 Φλεβάρη στην Κύπρο και το εκλογικό τοπίο για τη διεκδίκηση της δεύτερης θέσης παραμένει αβέβαιο. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ο Νίκος Χριστοδουλίδης φαίνεται να διατηρεί σοβαρό προβάδισμα, ενώ αγώνα για τη δεύτερη θέση που οδηγεί στον δεύτερο γύρο της επόμενης Κυριακής (12/2/23) δίνουν οι Αβέρωφ Νεοφύτου και Ανδρέας Μαυρογιάννης. Ανάμεσα στους 14 συνολικά διεκδικητές της προεδρίας φιγουράρει και η υποψηφιότητα του Χρίστου Χρίστου, πρόεδρου του φασιστικού ΕΛΑΜ (που μετέχει στην κυπριακή Βουλή σαν τέταρτο κόμμα), ομογάλακτου με τη Χρυσή Αυγή και με το κόμμα του Κασιδιάρη.
Οι εκλογές πραγματοποιούνται σε ένα ρευστό διεθνές και εσωτερικό περιβάλλον, όπου το αποτύπωμα της οικονομικής πορείας της χώρας είναι τραυματικό. Το κόστος ζωής, η ανεργία, οι χαμηλοί μισθοί και το απρόσιτο κόστος στέγης πιέζουν ασφυκτικά τα φτωχομεσαία λαϊκά στρώματα. Το Κυπριακό λιμνάζει επικίνδυνα με την Άγκυρα να προβάλλει τη διχοτομική γραμμή των δύο κρατών και τον ΟΗΕ να κρατά ίσες αποστάσεις ανάμεσα στην Κυπριακή Δημοκρατία και τα κατεχόμενα και να αποδέχεται προς συζήτηση τις κατοχικές απαιτήσεις.
Είναι γνωστές οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν κατά τη δεκαετή διακυβέρνηση Αναστασιάδη, ο οποίος επαναφέρει στο προσκήνιο τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων σαν δήθεν μοχλό επίλυσης του Κυπριακού, παρά την οδυνηρή εμπειρία των τελευταίων χρόνων με τη βάναυση καταπάτηση της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο Αναστασιάδης επαναλαμβάνει ότι «η Κύπρος μπορεί να γίνει παίχτης στα Ενεργειακά» και ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών, Κασουλίδης, επιμένει από τη Γερμανία πως «θα κάνουμε όσες παραχωρήσεις χρειαστεί για την επανένωση της χώρας μας, με την προϋπόθεση ότι οι παραχωρήσεις αυτές δεν βλάπτουν, πρώτα απ’ όλα την ασφάλεια και τη σταθερότητα της Κύπρου», και επιζητά την παρέμβαση του Βερολίνου υποστηρίζοντας: «Η Γερμανία είναι σε θέση να συνομιλήσει με την Τουρκία σε φιλική βάση και σε μια βάση δούναι και λαβείν».
Στις συνθήκες αυτές οι τρεις επικρατέστεροι υποψήφιοι έχοντας υπηρετήσει πιστά από διάφορες θέσεις τις κυβερνήσεις Αναστασιάδη έχουν δυσδιάκριτες διαφορές.
Ο Αβέρωφ Νεοφύτου είναι ο πρόεδρος του κόμματος του Αναστασιάδη, του ΔΗΣΥ και έχει την επίσημη υποστήριξή του. Με αφορμή την άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων προς τη Λευκωσία, ζητά την άμεση ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ σαν ομπρέλα ασφάλειας και εφαλτήριο επανέναρξης των διαπραγματεύσεων. Προβάλλει την απελευθέρωση του ενεργειακού δυναμικού του νησιού σαν «έναν εναλλακτικό διάδρομο φυσικού αερίου (της περιοχής και της Ευρώπης), κάτι που θα έχει όφελος για όλες τις πλευρές, ακόμη και για την Τουρκία». Σέβεται τη στάση της Ρωσίας σε πολλές ψηφοφορίες στον ΟΗΕ αλλά… «η Κύπρος δεν μπορεί να πατά σε δύο βάρκες», καθώς όπως διακηρύσσει «ανήκουμε στην Ευρώπη και τη Δύση».
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι ο πρώην ΥΠΕΞ και κυβερνητικός εκπρόσωπος κυβερνήσεων Αναστασιάδη. Δηλώνει «ανεξάρτητος», έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη των ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΔΗΠΑ, και Αλληλεγγύης. Επιδιώκει να αποσπάσει την υποστήριξη σημαντικού μέρους του ΔΗΣΥ. Εμφανίζεται σαν ακραιφνής «Συναγερμικός» και υπόσχεται ότι «μπορώ να σας πω μετά βεβαιότητας ότι θα συνυπάρξω με τον Δημοκρατικό Συναγερμό και ο ΔΗΣΥ θα είναι μέρος της κυβέρνησης ευρείας αποδοχής, που θα σχηματίσω». Προβάλλει την ΕΕ σαν πρωταγωνιστικό παράγοντα, για την επανέναρξη των συνομιλιών και τη θετική τους κατάληξη «στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου των αρχών και αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Η θέση του σε σχέση με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία «δεν μπορεί να είναι διαφορετική από την κοινή στάση που έχουμε εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρέπει, οφείλουμε και είναι σωστό να βρισκόμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας».
Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, ο οποίος έχει την υποστήριξη του ΑΚΕΛ, υπήρξε ο επικεφαλής διαπραγματευτής για το Κυπριακό των κυβερνήσεων Αναστασιάδη. Ελπίζει στην επανέναρξη των διαπραγματεύσεων λόγω των «άριστων σχέσεων» που διατηρεί με τον ΓΓ του ΟΗΕ παράλληλα με «επιθέσεις φιλίας και συνεργασίας με τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους». Προβάλλει τη γραμμή του ΑΚΕΛ για συνεργασία ακόμα και πριν από τη «λύση» «σε ζητήματα όπως η ενέργεια, οι ΑΠΕ στη νεκρή ζώνη, το φυσικό αέριο και η διευκόλυνση της καθημερινότητας των συμπατριωτών μας που ενδεχομένως να κατευθύνονται προς τις αγκάλες της Τουρκίας καθώς δεν τους επιτρέψαμε, όσο μπορούμε, να αισθάνονται Κύπριοι πολίτες». Αποφεύγει να τοποθετηθεί ανοιχτά για τη Ρωσία υιοθετώντας «μια πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική. Ταυτόχρονα θεωρεί την Κύπρο «υπερήφανο μέλος της Ε.Ε.» και με τη σειρά του ζητάει «να αξιοποιηθεί και ο παράγοντας ενέργεια ως κίνητρο για τη λύση του Κυπριακού».
