Μπροστά στη μεγάλη καταστροφή που έζησε ο ελληνικός λαός, πρώτα με τις πυρκαγιές και μετά με τις πλημμύρες στη Θεσσαλία, η απάντηση της ηγεσίας του ΚΚΕ δίνεται με το πολυδιαφημισμένο σύνθημά του «μόνο ο λαός σώζει το λαό».

Το σύνθημα αυτό -από μόνο του- δε σημαίνει τίποτε και δεν έχει κανένα περιεχόμενο, αν δε συνοδεύεται από δύο προϋποθέσεις. Την οργάνωση του λαού και τον πολιτικό του προσανατολισμό κάτω από μια αγωνιστική, ταξική και επαναστατική πολιτική.

Αν ο λαός δεν είναι οργανωμένος και είναι ασύντακτος, τότε βρίσκεται χωρίς καμία επίγνωση της δύναμής του και κανένα …λαό δεν μπορεί να σώσει. Κι αν ακολουθεί τις αστικές και ρεφορμιστικές πολιτικές και αντιλήψεις, τότε πάλι διαιωνίζει τα προβλήματά του που απορρέουν από την κυριαρχία του αστικού συστήματος.

Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, το σύνθημα «ο λαός σώζει το λαό» αποτελεί μια κούφια φράση. Και έτσι ακριβώς το ξεστόμισε το ΚΚΕ στις πρόσφατες εκλογές, στις οποίες αποτέλεσε ένα από τα βασικά του συνθήματα, δίνοντας ωστόσο ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο ειδικά τώρα με τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες.

Αλλεπάλληλες, καθημερινές αναφορές, από το Ριζοσπάστη και τα στελέχη του ΚΚΕ στα τηλεοπτικά πάνελ, μας πληροφορούν ότι μπροστά στις καταστροφές το ΚΚΕ «… δεν είμαστε θεατές», όπως ανέφερε στην ομιλία του 31 Αυγούστου ο Παφίλης στη Βουλή, στη συζήτηση για τις μεγάλες πυρκαγιές. Και συνέχισε, «Άλλωστε από την πρώτη στιγμή οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που έχουν εκπαιδευτεί από την Πολιτική Προστασία, τα στελέχη του, τα μέλη του και οι φίλοι -και μιλάμε για εκατοντάδες και χιλιάδες σε όλη την Ελλάδα- ήταν στην πρώτη γραμμή στα μέτωπα των πυρκαγιών σε συνεργασία με την Πυροσβεστική, μαζί με άλλους κατοίκους, με εργαζόμενους και παλεύουμε να προστατευτεί ο φυσικός πλούτος».

Αυτό είναι το περιεχόμενο του συνθήματος «μόνο ο λαός σώζει το λαό», όπως το επενδύει και το σερβίρει η ηγεσία του ΚΚΕ. Οι δυνάμεις του βρίσκονται ετοιμοπόλεμες και μάλιστα εκπαιδευμένες από την πολιτική προστασία, όπως μας πληροφορεί ο Παφίλης, στο πλάι του κρατικού μηχανισμού για την αντιμετώπιση των καταστροφών.

Τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, οι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες, όπως με πληθώρα αναφορών ενημερώνει ο «Ριζοσπάστης», βρίσκονται επί ποδός πολέμου. Τρέχουν να σβήσουν όπου χρειαστεί πυρκαγιές, να μοιράσουν φαγητό και νερό στους εγκλωβισμένους του χιονιά στην Αττική οδό, οι βουλευτές σπεύδουν να σώσουν σπίτια που εκπλειστηριάζονται και να πρωτοστατήσουν στην αντιμετώπιση της πλημμύρας και των συνεπειών της, υλοποιώντας -όπως λένε- το σύνθημα πως «μόνο ο λαός σώζει το λαό», εννοώντας στην πραγματικότητα πως το ΚΚΕ σώζει το λαό.

Μπροστά στις φονικές πλημμύρες και πυρκαγιές είναι αυτονόητο ότι ο κόσμος -στο βαθμό που μπορεί- θα αντιδράσει, όχι μόνο για να σωθεί και να σώσει τους γύρω του, αλλά και για να προστατέψει το βιος του, τα σπίτια του, τα χωριά και τις γειτονιές του. Και θα το κάνει χωρίς την πολιτική γραμμή του ΚΚΕ.

Όμως για το ΚΚΕ δεν πρόκειται για αυτό. Ούτε για την πηγαία στάση της αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης του κόσμου, των γειτόνων, των συγχωριανών, των πληγέντων και που ανάμεσά τους οι κομμουνιστές και οι αριστεροί πρωτοστατούν, χωρίς τυμπανοκρουσίες και ανταλλάγματα.

Εδώ πρόκειται για μια συγκεκριμένη πολιτική τοποθέτηση και στάση, κινητοποίησης του κομματικού μηχανισμού προς την κατεύθυνση αυτή, που διαφημίζεται και διατυμπανίζεται από το ΚΚΕ ξανά και ξανά, για να εξαργυρωθεί στις κάλπες. To ΚΚΕ προβάλλει με κάθε ευκαιρία την πολιτική του αυτή στάση, προβάλλει τον ισχυρισμό πως δήθεν σώζει το λαό και πως, όσο πιο μεγάλη εκλογική στήριξη διαθέτει, όσο πιο πολλούς βουλευτές και δημάρχους και συμβούλους θα έχει, τόσο πιο πολύ θα μπορεί να σώζει.

Η ιδέα του εθελοντισμού και της κοινωνικής προσφοράς είναι σπουδαία και οι κομμουνιστές την τίμησαν με δείγματα αυτοθυσίας και προσφοράς προς το λαό δίνοντας το παράδειγμα χωρίς ανταλλάγματα.

Ούτε αυτό, όμως, προκύπτει από τα λεγόμενα και την πρακτική του ΚΚΕ. Αντίθετα, πλάι στον αστικό εθελοντισμό που καλλιεργεί το αστικό σύστημα για να μπαλώνει τις κρατικές ελλείψεις και την τεράστια ανεπάρκειά του, έρχεται να προστεθεί και ο «αριστερός» εθελοντισμός που οργανωμένα και συντεταγμένα γίνεται κομμάτι και συμπλήρωμα της πολιτικής προστασίας, από την οποία μάλιστα είναι και εκπαιδευμένος.

Ο Κουτσούμπας στη Θεσσαλία ήταν αποκαλυπτικός, όπως διαβάζουμε στο Ριζοσπάστη στις 14/9, μιλώντας στον Παλαμά και τους κατοίκους του που καταστράφηκαν ολοσχερώς.

«Γνωρίζετε καλά ότι οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τα μέλη, τα στελέχη, οι φίλοι του Κόμματος, όχι μόνο από εδώ την Καρδίτσα, αλλά και από άλλες περιοχές, είμαστε στο πλευρό σας από την πρώτη στιγμή. Συμβάλλοντας εθελοντικά, με προσωπική εργασία, ώστε να απεγκλωβιστεί κόσμος, να φύγουν οι λάσπες και τα νερά, να σώσουμε ό,τι σώζεται.
Είμαστε εδώ και κάνουμε πράξη και αυτές τις τραγικές στιγμές το «Μόνο ο λαός σώζει τον λαό», βοηθώντας στη διανομή νερού και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης,

«… Και είναι πραγματικά εξοργιστικό η ΚΕΔΕ να λέει ότι δεν πρέπει να συλλέγονται τρόφιμα και υλικά γιατί οι δήμοι, λέει, δεν τα ζήτησαν και δεν μπορούν να τα διαχειριστούν. Αν δεν μπορούν αυτοί, μπορεί ο ίδιος ο λαός, μπορούμε εμείς οι ίδιοι! Μπορεί το ΚΚΕ, το ταξικό κίνημα, οι φορείς του λαού μας! Το έκανε – το κάναμε πράξη στο παρελθόν, θα το κάνει – θα το κάνουμε και τώρα.
… Είδατε ότι είμαστε εδώ οι βουλευτές από τη Θεσσαλία, οι περιφερειακοί σύμβουλοι, ο υποψήφιος περιφερειάρχης, υποψήφιοι δήμαρχοι, νυν δημοτικοί σύμβουλοι, τα μέλη του ΠΓ, της ΚΕ, εκπρόσωποί μας στο μαζικό κίνημα κι απ’ τη Θεσσαλία, την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη. Οτιδήποτε χρειαστείτε ζητήστε το, το ΚΚΕ είναι εδώ, και σας υποσχόμαστε πως θα κάνουμε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να ανακουφιστεί ο λαός της Θεσσαλίας άμεσα και κυρίως για να ανοίξουμε έναν δρόμο για την οριστική επίλυση αυτών των προβλημάτων που επανέρχονται γιατί μένουν ίδιες οι πολιτικές όσο κι αν αλλάζουν οι διαχειριστές τους, οι διάφοροι υπουργοί, οι διάφοροι πολιτικάντηδες, τα διάφορα κόμματα της καπιταλιστικής εξουσίας».

Η τοποθέτηση του Κουτσούμπα μπροστά στους βαριά πληγέντες αγρότες είναι η εξαργύρωση του «αριστερού» εθελοντισμού στις κάλπες των εκλογών που έρχονται, για αυτό μάλιστα δε χάνει την ευκαιρία να υπογραμμίσει την παρουσία και όλων των υποψηφίων του ΚΚΕ σε δήμους και περιφέρεια.

Ο Κουτσούμπας όμως και το ΚΚΕ πηγαίνουν και ένα βήμα παραπέρα.

Αφού, λέει, δεν μπορεί ο κεντρικός μηχανισμός και οι δήμοι να ανταποκριθούν, τότε θα το κάνουμε εμείς! Τότε το ΚΚΕ και τα συνδικάτα που ελέγχει θα διαχειριστούν τα προβλήματα των δήμων.

Και ακόμη πιο πέρα: «Οτιδήποτε χρειαστείτε ζητήστε το, το ΚΚΕ είναι εδώ, και σας υποσχόμαστε πως θα κάνουμε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να ανακουφιστεί ο λαός της Θεσσαλίας άμεσα…».

Μια τέτοια εξαγγελία δε θυμίζει απλώς, αλλά προέρχεται κατευθείαν από το αστικό οπλοστάσιο των κάλπικων ψηφοθηρικών υποσχέσεων που σκορπίζονται αφειδώς προς το λαό ιδιαίτερα προεκλογικά. Και αποτελεί εξαπάτηση όταν ένα κόμμα υπόσχεται πως μπορεί να ανακουφίσει τις πελώριες, άμεσες, ζωτικές ανάγκες των αγροτών της Θεσσαλίας που επλήγησαν βαριά και καταστράφηκαν ολοσχερώς, που έχασαν σπίτια, μηχανήματα, εισοδήματα, σοδιά, ζώα, εξοπλισμό.

Το ΚΚΕ, δίνοντας εξετάσεις συμμόρφωσης στο αστικό σύστημα, φιλοτεχνεί το προφίλ μιας υπεύθυνης και αποτελεσματικής δύναμης και ενός μηχανισμού που, απέναντι στο αναποτελεσματικό κράτος, κινείται αποτε­λεσματικά!

Μάλιστα, όπως αναφέρει ο Ριζοσπάστης (12/9), «Είναι δε χαρακτηριστικό ότι δημοτικοί παράγοντες απευθύνονται στα στελέχη του ΚΚΕ που δίνουν μάχη δίπλα στους πληγέντες, ζητώντας πληροφορίες για τα όρια των πλημμυρισμένων δρόμων, προκειμένου να στείλουν το …περιβόητο «112».
«Απέναντι σε ένα κράτος (γράφει ο Ριζοσπάστης, Σάββατο 26/8) που δεν μπορεί και δεν θέλει να προστατεύσει τη ζωή, την περιουσία του λαού, το περιβάλλον, η λαϊκή πρωτοβουλία την ώρα της ανάγκης είναι αυτή που τελικά σώζει ό,τι μπορεί να σωθεί, επιβεβαιώνοντας το σύνθημα «μόνο ο λαός σώζει τον λαό».

Το ΚΚΕ βγάζει ουσιαστικά το αστικό κράτος από το κάδρο της επίλυσης του προβλήματος -αφού ούτε θέλει, ούτε μπορεί και αναπόφευκτα μένει στη γωνία- και βρίσκει τη λύση της σωτηρίας στη λαϊκή κινητοποίηση υπό την οργανωτική και πολιτική καθοδήγηση του ΚΚΕ, που σωτήρια παρεμβαίνει δίνοντας λύσεις.

Έρχεται πρόθυμα το ΚΚΕ να αναλάβει τις ευθύνες -αφού με αυτό τον τρόπο, όπως λέει, δεν μένει θεατής- και να καλέσει το λαό όταν κινδυνεύει να τρέξει και να κινητοποιηθεί για να σωθεί, λες και αυτό είναι που λείπει.

Και ο πιο αδαής, ωστόσο, μπορεί να καταλάβει ότι η αντιπλημμυρική προστασία, η αντιπυρική προστασία, η στήριξη των πλημμυροπαθών, η επούλωση των πληγών από την τεράστια καταστροφή της Θεσσαλίας, η αποκατάσταση των καμένων δασών όπως και η στήριξη της υγείας και της παιδείας για το λαό, από το αστικό κράτος πρέπει να απαιτηθούν και να διεκδικηθούν. Σε μια τέτοια κατεύθυνση, το κομμουνιστικό κίνημα κινητοποίησε στο παρελθόν λαϊκές δυνάμεις και χάρη στην πίεση που ασκήθηκε και τους αγώνες που δόθηκαν αποσπάστηκαν κατακτήσεις κοινωνικής στήριξης.

Διαστρέφει η ηγεσία του ΚΚΕ το ρόλο τόσο του κομμουνιστικού κόμματος όσο και της δράσης των κομμουνιστών, για να σκεπάσει αυτό που ούτε και τώρα έκανε μπροστά στις πρωτοφανείς καταστροφές που ζει ο ελληνικός λαός. Να σκεπάσει, δηλαδή, το ότι πεισματικά αρνείται να στρέψει τις δυνάμεις του μέσα στο λαϊκό κίνημα, για την ενιαία και μαζική κάθοδο σε ένα πλατύ κίνημα καταγγελίας της κυβέρνησης, σε ένα πλατύ κίνημα καταδίκης της εγκληματικής πολιτικής, σε ένα κίνημα αλληλεγγύης των πληγέντων και απαίτησης της άμεσης ανακούφισής τους. Να στρέψει τις δυνάμεις του σε αυτό που πραγματικά μπορεί να ασκήσει πίεση στην κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της και να σταθεί πραγματικά στο πλάι των πληγέντων και όλου του λαού, που μόνο έτσι μπορεί να κάνει ένα βήμα προς τη σωτηρία του.

Αλλά και μπροστά στην πρωτοφανή ακρίβεια που σαρώνει τα λαϊκά εισοδήματα και απέναντι στο νέο αντεργατικό νόμο του Γεωργιάδη -που το ΚΚΕ χαρακτηρίζει αιτία πολέμου-, αν από τη μια οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος έμειναν και μένουν ουσιαστικά απαθείς απέναντι σε όσα βιώνει ο λαός, άλλο τόσο και το ΚΚΕ μένει άπραγο και αρκείται σε συμβολικές κινητοποιήσεις, που κανένα αντίκτυπο δεν έχουν και προορίζονται για εσωτερική κατανάλωση.

Η ημερήσια διάταξη του ΚΚΕ παραμένει σταθερά αμετάθετη και οι δυνάμεις του κινητοποιούνται για τους στόχους των αυτοδιοικητικών εκλογών, στον αστερισμό του φεστιβάλ της ΚΝΕ.