Αναμφίβολα άφησε βαθύ αποτύπωμα στην ελληνική μουσική. Ο λόγος για τον Θάνο Μικρούτσικο που μας εγκατέλειψε. Η πολιτική του διαδρομή από το ΕΚΚΕ και τη Λαϊκή Αλληλεγγύη (με τη Μάνου, τον Ζουγανέλη, τον Κοτανίδη) ως το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ επιδέχεται κριτικής, ήταν οπορτουνιστική και βαθειά λαθεμένη με αποκορύφωμα την υπουργοποίησή του από τον Α. Παπανδρέου. Αλλά η συνεισφορά του στο πολιτικό τραγούδι, στον Καββαδία, οι συναυλίες αλληλεγγύης σε εργάτες και μετανάστες, δίνουν στον Θ. Μικρούτσικο ένα διαβατήριο διάρκειας. Τα τραγούδια του θα συντροφεύουν την αριστερά. Όσο για την πολιτική διαδρομή έχουμε να πούμε πολλά και διάφορα. Διότι μπορεί να συγχωρούμε, αλλά δεν πρέπει να λησμονούμε.
▲▼▲
Ο παππούς του πέρασε στις ανατολικές χώρες με την πολιτική Προσφυγιά. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς αναδείχτηκε κορυφαίος τενίστας για το 2019 και το κοινό τον χειροκρότησε πολλές φορές. Τραγική ειρωνεία. Ο παλιός Στέφανος Τσιτσιπάς διώχτηκε κακήν-κακώς και βρέθηκε στο στόχαστρο των εθνικοφρόνων ως αντάρτης του ΔΣΕ και ως αριστερός. Ο μικρότερος Στέφανος Τσιτσιπάς έγινε σημαία των εθνικοφρόνων και φανέλα των πατριδεμπόρων. Άλλες φάσεις, άλλες εποχές! Ας πούμε ότι χαιρόμαστε και για τους δύο. Ανυπόκριτα, στέρεα και ειλικρινά.
▲▼▲
Ο κισσός είναι ένα γνωστό φυτό. Αρκετά ανθεκτικό, στηρίζει την ύπαρξη του και ό,τι χρειάζεται στους άλλους. Έναν τοίχο, ένα δέντρο. Αρπάζεται από πάνω του και “ύπουλα” προχωράει, χωρίς άνθη, χωρίς φιοριτούρες, βεντουζώνοντας το υποστύλωμά του. Ο κισσός είναι ένα φυτό που ζει παρασιτικά. Σε βάρος των άλλων. Η πολιτική της υποτέλειας και της εξάρτησης είναι πολιτική κισσού. Η ραντιέρικη, δηλαδή παρασιτική, αστική τάξη στη χώρα μας, από τη γέννησή της βύζαξε την πολιτική του κισσού. Αναζητά έναν ισχυρό, δένεται μαζί του, απολαμβάνει την υποταγή της. Διακόσια χρόνια τώρα η άρχουσα τάξη-κισσός σέρνεται σαν το φίδι, τρυπώνει στα χαλάσματα, ακουμπά στα ξένα αφεντικά, γλύφει τον ιμπεριαλισμό. Αυτή είναι η έκφραση της παρακμής της.
▲▼▲
Στρατηλάτες, αιγαιολόγοι, μελετητές, μπαρουφολόγοι, παπαγάλοι της συμφοράς, τρόφιμοι του Μαξίμου, εθνικιστές, ευρωπαιολάγνοι, όλος ο συρφετός παρελαύνει από τα ΜΜΕ για να σας δώσει τα φώτα του για την ανατολική Μεσόγειο και τη διένεξη Τουρκίας-Ελλάδας. Εκείνο που δε μας είπαν ακόμα είναι τι θέλει η αλεπού στο παζάρι ή αλλιώτικα ποιός είναι ο ρόλος των ΗΠΑ και της ΕΕ σε ξένα χωράφια, ο ρόλος του αρχιτρομοκράτη Νετανιάχου, ο φασίστας Σίσι, η BP και TOTAL, η EXΧON MOBIL, EAST MED. Διότι άμα στην εξίσωση δεν βάλεις τους βασικούς παράγοντες, θα μείνεις με το στόμα ανοιχτό και θα νομίζεις ότι ο Ιρανός στρατηγός που δολοφονήθηκε τα έβαλε με την… αρθρίτιδα και τον καρκίνο. Αναγνώστη, ή θέτεις την παράμετρο ιμπεριαλισμός ή θα ψάχνεις ψύλλους στ’ άχυρα. Κατανοητό;
▲▼▲
Για όσους θέλησαν -από άγνοια ή σκοπιμότητα- να σβήσουν το κεφάλαιο «ιμπεριαλισμός», ήρθαν οι ΗΠΑ και ο Τραμπ να μας το υπενθυμίσουν. Με τρομοκρατικά χτυπήματα, αξιοποιώντας την τεχνικοστρατιωτική υπεροπλία τους, με την υπεροψία της υπερδύναμης σε μία εύφλεκτη περιοχή. Μόνο που το Ιράν δεν είναι «παίξε-γέλασε». Είναι ισχυρή δύναμη, έχει δομές και συμμάχους. Εδώ την πάτησε η Ρωσία με τους φελάχους του Αφγανιστάν. Σε ό,τι μας αφορά θα συνεχίσουμε να λέμε το λύκο, λύκο και τον ιμπεριαλισμό, ιμπεριαλισμό. Ακόμα και κόντρα στη νεόκοπη αριστερά που ανακάλυψε πως εξαφανίστηκαν οι δολοφονικές μηχανές του αιώνα.
