Μακριά από τα προβλήματα του κλάδου οι κυρίαρχες παρατάξεις.
Με πολύ μικρή παρουσία και ακόμη μικρότερη συμμετοχή στη διαδικασία διεξήχθη η τακτική Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ, την Τρίτη 4 Ιουνίου.
Μια Γενική Συνέλευση εντελώς εθιμοτυπική.
Η συζήτηση περιορίστηκε σε πολλαπλούς μονολόγους των κυρίαρχων παρατάξεων, οι οποίες έδωσαν «ρεσιτάλ» φιλοφρονήσεων στα… μέλη τους, ενώ η θεματολογία απείχε κατά πολύ από τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων του κλάδου.
Ενός κλάδου όπου η «μαύρη» εργασία, τα χρωστούμενα δεδουλευμένα, οι απολύσεις, τα «λουκέτα», οι απλήρωτες υπερωρίες και οι ελαστικές μορφές απασχόλησης δίνουν και παίρνουν.
«Ηχηρή» ήταν παράλληλα η απουσία των νέων εργαζομένων στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, εκείνου δηλαδή του κομματιού που πλήττεται περισσότερο και εισέρχεται στον κλάδο υπό εξαιρετικά δυσμενείς όρους.
Εργαζόμενοι που αναγνωρίστηκαν πριν περίπου έναν χρόνο από την ΕΣΗΕΑ και εγγράφηκαν τελικά στην Ένωση δεν έχουν έως τώρα πραγματική φωνή και αντιπροσώπευση. Οι κυρίαρχες παρατάξεις ψέλλισαν απλώς ορισμένα μισόλογα για την κατάσταση, δείχνοντας ότι εθελοτυφλούν και αρνούνται να δουν τα πραγματικά προβλήματα.
Τέλος, κατά τη συζήτηση αναδείχθηκε για μία ακόμη φορά το μεγάλο πρόβλημα του ΕΔΟΕΑΠ και η κρίσιμη φάση που βρίσκεται το ασφαλιστικό ταμείο των δημοσιογράφων.
Η Γ.Σ της ΕΣΗΕΑ κατέδειξε για μία ακόμη φορά την κατάσταση που επικρατεί στο εργατικό κίνημα και τα σωματεία. Μια κατάσταση, η οποία όχι μόνο έχει συγκεκριμένα αίτια, αλλά και οι πολιτικές επιλογές και πρακτικές που τη δημιούργησαν καθορίστηκαν από συγκεκριμένες δυνάμεις.
Και η κατάσταση του συνδικαλισμού στο χώρο των εργαζομένων στα μέσα ενημέρωσης επιβεβαιώνει την ανάγκη της ταξικής αγωνιστικής ανασυγκρότησης των συνδικάτων των εργαζόμενων.
