Οι μειώσεις στον ΕΝΦΙΑ δεν αναιρούν τον φορομπηχτικό του χαρακτήρα.

Ξεκίνησε σαν ΕΕΤΗΔΕ που σημαίνει Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Επιφανειών και χαρακτηρίστηκε σαν προσωρινό τέλος και χρεώθηκε στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος την πρώτη περίοδο των μνημονίων το 2011.
Ακολούθησε η μετονομασία του ως ΕΕΤΑ που σημαίνει Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ακινήτων χρεώθηκε και αυτό στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος.
Μετονομάστηκε και έγινε μόνιμος ως ΕΝΦΙΑ, φόρος για τα ακίνητα επί Στουρνάρα στο τιμόνι του οικονομικού υπουργείου, ο οποίος με τον εμπνευστή και σχεδιαστή του φόρου, Καραβίτη, τον είχαν χαρακτηρίσει σαν τον πιο δίκαιο φόρο, αντιστρέφοντας ολοσχερώς την πραγματικότητα.
Χαρακτηρίστηκε σαν ο πλέον αποτελεσματικός φόρος από ξένους και ντόπιους παράγοντες, τροϊκανούς, «θεσμούς», υποτελείς των κυρίαρχων και λοιπούς και όχι άδικα αφού συνεισέφερε στα έσοδα του κράτους, κάθε χρονιά σε ποσά γύρω στα 2 δις ευρώ. Επιπλέον 1,3 δις ευρώ εισπράττονταν έτσι κι αλλιώς με ρυθμίσεις, δόσεις, κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών, απειλές για την πρώτη και όχι μόνο κατοικία, που ο κόσμος έτρεχε να καταβάλει τις οφειλές του και για τον ΕΝΦΙΑ.
Όταν λοιπόν από την προηγούμενη κυβέρνηση και από την τωρινή, που υλοποίησε τελικά μεσοσταθμικές μειώσεις του ΕΝΦΙΑ της τάξης του 20%, όπως προκύπτει από τα φετινά εκκαθαριστικά, άμεσα η σκέψη μας πάει στην γνωστή ιστορία του Νασρεντίν Χότζα, που φορτώθηκε στο σπίτι του πάμπολλα ζώα, οπότε όταν του αφαίρεσαν κάποια ένιωσε …άπειρα ευτυχισμένος.
Έτσι και με τον ΕΝΦΙΑ, έναν φόρο δήμευσης στην ουσία της μικρής λαϊκής ιδιοκτησίας, έναν εμβληματικά άδικο φόρο, σε σχέση με φόρους ακινήτων παλαιότερων ετών όπως για παράδειγμα ο ΦΜΑΠ που είχε κριτήρια αξίας για την επιβολή του, προκύπτει μια «αγαλλίαση» με τα μειωμένα εκκαθαριστικά, που αποκρύπτει πως η καθολική του επιβολή επί της κεφαλής, πλουσίων και φτωχών, υπογραμμίζει το άδικό του χαρακτηριστικό.
Εξάλλου η πλατιά μικροϊδιοκτησία στην χώρα μας ήταν και ο βασικός λόγος για την επιβολή του.