Πάψε με ευχές να ελπίζεις
οι θεοί πως θα λυγίσουν
Μπράβο και πάλι μπράβο! Ο δυτικός καπιταλισμός αποφάσισε να μπουν οι μπάτσοι στα πανεπιστήμια! Όχι. Όχι με εξετάσεις. Με πλήρη πολεμική εξάρτηση. Και αν περιμένετε να δείτε έστω και ένα αστυνομικό μορφωμένο, μάλλον θα πρέπει να περιμένετε να δείτε τον ήλιο να ανατέλλει από τη δύση.
Η Παλαιστινιακή Αντίσταση στη Γάζα, δεν δίχασε τον μαρτυρικό παλαιστινιακό λαό. Τον ένωσε. Δίχασε ωστόσο βαθιά την αμερικανική κοινωνία.
Από τη μια οι Αμερικανοί φοιτητές που υποστηρίζουν τον αγώνα των Παλαιστινίων, με σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», καταλαμβάνουν ξανά και ξανά τα πανεπιστήμιά τους, παρά τις 2.300 συλλήψεις συναγωνιστών τους και τη βιομηχανία αποβολής τους από τις προσκυνημένες πρυτανικές αρχές. Ο αγώνας τους έφερε σε κοινή θέα, στα κοινωνικά δίκτυα και στις τηλεοράσεις αυτή τη φορά, σκηνές ασύλληπτης αγριότητας από τις αστυνομικές δυνάμεις και καταγγελίες για παραβίαση του άρθρου 1 του αμερικανικού συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο η κυβέρνηση και το κογκρέσο, οφείλουν να προστατεύουν «την ελευθερία τού λόγου, του Τύπου, του συνέρχεσθαι». (Εμείς επιλέξαμε να καταστρατηγήσουμε το άρθρο 16, αφήνοντας ήσυχα τα πρώτα 15. Ό,τι μπορεί ο καθένας κάνει).
Από την αντίπερα μεριά, η αμερικανική άρχουσα τάξη. Ξεμασκαρεύτηκε. Πέταξε το προσωπείο του υπερασπιστή της «δημοκρατίας». Ποια δημοκρατία τώρα. Τώρα χανόμαστε. Το καινούργιο κοστουμάκι είναι ο «αντισημιτισμός». Όλοι οι «πόλοι» της, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι, τραγουδάνε στον ίδιο ρυθμό. Και αν αφήσουμε στην άκρη τον Μπάιντεν, των πολέμων, που στα πλακάτ των διαδηλωτών αναφέρεται ως «Ο Τζο της Γενοκτονίας», πάμε να δούμε:
Ο πολύς Έλον Μάσκ, του τουίτερ, ζήτησε «όποιος κρατάει ξένη σημαία και όχι την αμερικανική, να του βγάζουμε αεροπορικό εισιτήριο, μιας κατεύθυνσης προς τη χώρα της σημαίας που κρατάει». Βεβαίως, να το εφαρμόσετε για όλους, όμως. Και για τους γερουσιαστές στο αμερικάνικο κογκρέσο που κρατούσαν τη σημαία της Ουκρανίας, όταν ψηφίστηκε προ ημερών η πολλοστή οικονομική ενίσχυση του φασιστικού καθεστώτος Ζελένσκι, και για τους υπόλοιπους που κρατάνε τη σημαία του Ισραήλ.
Ο Τρaμπ δήλωσε: «Ήταν ωραίο πράγμα να βλέπεις τους αστυνομικούς της Νέας Υόρκης να κάνουν έφοδο στο κτίριο του πανεπιστημίου Κολούμπια». Εξαιρετική σχέση με τα χημικά έχει ο ακαταλόγιστος. Χλωρίνη πρότεινε να πιουν οι άρρωστοι από τον κόβιντ, δακρυγόνα για τους διαδηλωτές που απαιτούν «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».
Σε έντυπο χαρτί της αμερικανικής Γερουσίας, δώδεκα Ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές -τα ονόματά τους δεν έχουν καμιά σημασία αφού η Ιστορία θα τους πετάξει στα σκουπίδια της- σε επιστολή τους προς τον γενικό εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου Καρίμ Χαν, εν μέσω αναφορών ότι το ΔΠΔ εξετάζει το ενδεχόμενο έκδοσης εντάλματος σύλληψης κατά ανώτατων Ισραηλινών αξιωματούχων και του ίδιου του Νετανιάχου προσωπικά, απείλησαν: «Στοχοποιήστε το Ισραήλ και θα σας στοχοποιήσουμε»… «Τέτοιες ενέργειες είναι παράνομες και στερούνται νομικής βάσης και εάν πραγματοποιηθούν θα επιφέρουν αυστηρές κυρώσεις εναντίον σας και του ιδρύματός σας, των εργαζομένων και συνεργατών σας»… «θα εφαρμόσουμε απαγορεύσεις στην Αμερική για σας και την οικογένειά σας» αναφέρει η επιστολή. Απύθμενο θράσος! Σκασμό, όχι μόνο εσωτερικά αλλά και σε άλλη γη σε άλλα μέρη, απαιτούν τα τσιράκια της αμερικανικής αυτοκρατορίας.
Και μπορεί να μην είναι τυπικά αμερικανός ο ισραηλινός πρέσβης στον ΟΗΕ, αλλά στην αίθουσά του δήλωσε: «Πάντα ξέραμε πως η Χαμάς κρυβόταν στα σχολεία. Δεν προσέξαμε πως η Χαμάς ήταν στο Κολούμπια και στο Χάρβαρντ και άλλα πανεπιστήμια της αφρόκρεμας». Έκοψαν καπίστρι οι ισραηλινοί φασίστες.
Υπενθυμίζουμε σε κάθε ενδιαφερόμενο: Ο ντε Γκωλ, το Μάη του 1968, στις 29 Μαΐου και ενώ μαίνονταν οι συγκρούσεις στους δρόμους του Παρισιού την κοπάνησε κρυφά από τη Γαλλία, προς τη Γερμανία, αφήνοντας κάγκελο και πανικόβλητο τον πρωθυπουργό του, Πομπιντού, κάτω από τους χαιρετισμούς των φοιτητών που φώναζαν ρυθμικά «Αντιέ, ντε Γκωλ». «Αντίο, ντε Γκωλ».
Δεν ισχυριζόμαστε καθόλου ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο Μάη του ’68, που άλλωστε δεν έλυσε το ζήτημα εξουσίας στη Γαλλία, ούτε μπροστά σε ένα νέο αμερικανικό αντιπολεμικό κίνημα, σαν εκείνο για το Βιετνάμ, ακόμα.
Οι καιροί είναι αποκαλυπτικοί. Και η Ιστορία είναι γκαστρωμένη.
Τάνια
