Βασιλική Ζάχαρη
Την επαναλειτουργία της Βιομηχανίας Ζάχαρης στο Πλατύ Ημαθίας διεκδικούν, όπως διαβάζουμε, οι καταπονημένοι τευτλοπαραγωγοί. Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, ξεκινούν εκστρατεία ενημέρωσης σε δήμους, περιφέρεια, βουλευτές των δύο περιοχών, Πέλλας και Ημαθίας. Επιδίωξή τους επίσης και η συνάντηση με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Μ. Βορίδη, που για άλλη μία φορά θα βρίσκεται στην περιοχή, παρών σε σύσκεψη για το ροδάκινο.
Η κατάσταση, που οι πολιτικές όλων των προηγούμενων ετών έχουν δημιουργήσει, περιγράφεται με μία λέξη…τραγική.
Η «Royal Sugar», λέγε με «Βασιλική Ζάχαρη» επί το ελληνικότερο, έχει μισθώσει τα δύο εργοστάσια Ζάχαρης, σε Πλατύ και Σέρρες, υπό την προϋπόθεση να επαναλειτουργήσουν. Όμως, παρά τις υποσχέσεις, δε φαίνεται λευκός καπνός στις καμινάδες των εργοστασίων κι οι καλλιεργητές τεύτλων της περιοχής γεύονται αντί της «βασιλικής ζάχαρης και γλύκας» πίκρα και αγωνία για το μέλλον. Για άλλη μια φορά διαπιστώνουν τον κίνδυνο να παράγουν προϊόν και αυτό να πηγαίνει στράφι, όπως κι οι ζωές τους.
Τα στοιχεία και επί «Royal Sugar» αποκαλυπτικά και τραγικά. Μόνο μέσα στο 2019 πετάχτηκαν τεύτλα 17.500 στρεμμάτων, ενώ κρατήθηκαν τεύτλα 2000 στρεμμάτων από τη Λάρισα, κι αυτά για βιοκαύσιμα και πληρωμένα σε εξευτελιστικότατες τιμές.
Για μας είναι σημαντικό να βγαίνουν συμπεράσματα από την κατάσταση στην, άλλοτε ανθηρή, Βιομηχανία Ζάχαρης, την πορεία των τελευταίων χρόνων, τα παιχνίδια στις πλάτες χιλιάδων αγροτικών και εργατικών νοικοκυριών. Είναι σημαντικό όσοι θίγονται από τις συνεχιζόμενες πολιτικές εξόντωσης να αντιλαμβάνονται αιτίες και αίτιους.
Κινήσεις ωστόσο που βάζουν τις διεκδικήσεις των αγροτών σε μια πορεία «ενημέρωσης» και συσκέψεων -και μάλιστα με επικεφαλής στην ουσία τον υπουργό της ΝΔ- όχι μόνο δεν υπόσχονται κανενός είδους λύσεις, αλλά αντίθετα θα διαιωνίσουν την τραγική κατάσταση. Άλλος ασφαλώς ο δρόμος που πρέπει να ακολουθηθεί.
Εργοστάσιο Φωσφορικών Λιπασμάτων ELFE- Καβάλα
Όσο κι αν επιμένουν κάποιοι, υπάρχει και εργατιά και καπιταλισμός και ιμπεριαλισμός και όλα όσα επιχειρούν να ρίξουν στη λήθη, ώστε να εξουσιάζουν χωρίς προβλήματα.
Οι εργάτες του εργοστασίου Φωσφορικών Λιπασμάτων Καβάλας- συμφερόντων Λαυρεντιάδη- βρίσκονται αντιμέτωποι με διαρκείς εργοδοτικές πιέσεις και εκβιασμούς. Στόχος η υπογραφή νέων συμβάσεων. Μη σας παρασύρει το επίθετο «νέες». Δεν έχουν τίποτα νέο να παρουσιάσουν κι έρχονται απευθείας από ένα παρελθόν που η εργατική τάξη, το λαϊκό και κομμουνιστικό κίνημα είχαν καταφέρει να περιορίσουν ή και να διαολοστείλουν, με όπλα τις σημαίες των αγώνων και το άφθονο αίμα τους. Σήμερα βέβαια η κατάσταση δείχνει διαφορετική, η οπισθοχώρηση των τελευταίων δεκαετιών και η σφραγίδα δέκα χρόνων καπιταλιστικής κρίσης, γυρίζει το ρολόι πίσω, βγάζοντας ξανά στο φως της ημέρας κόκαλα, δυσωδία και σαπίλα.
Θαυμάστε «επιχειρηματικό πνεύμα» και «κανονικότητα» των ημερών μας. Τι ζητάει με επιστολή-τελεσίγραφο η εργοδοσία στα Φωσφορικά Λιπάσματα Καβάλας προ ημερών από τους εργάτες; Αν θέλουν να συνεχίσουν τη δουλειά τους, να υπογράψουν σύμβαση με την οποία αποδέχονται να είναι δανειζόμενοι εργάτες!! Να υπογράψουν δηλαδή σύμβαση με την οποία θα αποδέχονται, οικειοθελώς, να μετατραπούν σε σύγχρονους δούλους! Αστραφτερό διαμάντι η κοινωνία τους, η επιχειρηματικότητά τους και η κανονικότητα που ευαγγελίζονται και διατυμπανίζουν.
Δίπλα στις εξωφρενικές απαιτήσεις του καπιταλιστή Λαυρεντιάδη, θα πρέπει να προσθέσουμε, για να έχουμε σαφή εικόνα της ατέλειωτης σήψης, τις ομαδικές απολύσεις στις οποίες επιδίδεται επί χρόνια η συγκεκριμένη επιχείρηση, τόσες πολλές ώστε να μπορούμε να θεωρήσουμε πως δεν παράγει αγροτικά λιπάσματα αλλά απολυμένους, άνεργους εργάτες. Να προσθέσουμε επίσης τους επί μήνες απλήρωτους εργάτες, τη δημιουργία διαδοχικών επιχειρήσεων, ώστε να αποκρύψει τι άλλο, τις «πομπές» που τη βαραίνουν. Όμορφος κόσμος…ηθικός! Αγγελικά πλασμένος και παραδεισένιος, μόνο που, όπως μας πληροφορεί και τίτλος παλιάς ταινίας, η εργατική τάξη (δεν) πηγαίνει στον παράδεισο.
