Έχουμε ξαναγράψει για την τραγική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας στον χώρο της ειδικής αγωγής, ή για να είμαστε πιο ακριβείς, της ιδιωτικής ειδικής αγωγής, καθώς οι δημόσιες δομές στον χώρο αυτό τείνουν προς εξαφάνιση. Το κράτος και όλες οι κυβερνήσεις όλα τα τελευταία χρόνια έχουν εναποθέσει τον τομέα της ψυχικής υγείας εν γένει σε ιδιωτικούς χώρους και ΜΚΟ, χωρίς όπως φαίνεται να νοιάζονται ιδιαίτερα ακόμα και για τις βασικές προδιαγραφές που πρέπει να τηρούν οι δομές αυτές για να εξασφαλίζουν την ασφάλεια και την υγεία εξυπηρετούμενων και εργαζομένων. Η παρακάτω καταγγελία όπως έγινε από εργαζόμενους στο σωματείο ειδικής αγωγής (ΣΕΜΙΣΕΑ) έρχεται να μας υπενθυμίσει για ακόμα μια φορά τη θλιβερή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν εξυπηρετούμενοι, οι οικογένειές τους αλλά και οι εργαζόμενοι, και την παντελή απουσία του κράτους.
Η συγκεκριμένη καταγγελία αφορά τα όσα συνέβησαν στην καλοκαιρινή «κατασκήνωση» του ιδιωτικού κέντρου «Αστεριών Δράσεις» που εδρεύει στη Δάφνη Αττικής. Η συγκεκριμένη κατασκήνωση, η οποία λειτουργεί χωρίς άδεια, πραγματοποιήθηκε στο Χαλκούτσι Ωρωπού. Όπως κατήγγειλαν στο σωματείο συνάδελφοι που εργάστηκαν εκεί την περίοδο 11.06-17.06, δεν υπέγραψαν οποιαδήποτε σύμβαση πριν ξεκινήσουν την εργασία τους.
Οι μόλις 6 θεραπευτές είχαν υπό την ευθύνη τους 15 εξυπηρετούμενους 5-22 ετών, με αυτισμό, νοητική στέρηση και εγκεφαλική παράλυση. Στον χώρο δεν υπήρχε κανένας νοσηλευτής, γιατρός, μαγείρισσα, καθαρίστρια και ναυαγοσώστης! Οι 6 θεραπευτές ήταν υπεύθυνοι κυριολεκτικά για όλα. Για τη μεταφορά όλων των εργαζόμενων και εξυπηρετούμενων σε εξωτερικές δραστηριότητες υπήρχε ένα εννιαθέσιο βαν, χωρίς επαγγελματία οδηγό. Όσοι λοιπόν περίσσευαν, μεταφέρονταν με τα ιδιωτικά οχήματα του προσωπικού.
Όμως όλα αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στο τι πραγματικά ήταν αυτή η «κατασκήνωση». Πρόκειται για ένα ιδιωτικό διώροφο σπίτι μέσα σε δασική έκταση! Το σπίτι αυτό που φιλοξένησε λοιπόν 21 ανθρώπους, δεν διέθετε επαρκή αριθμό κρεβατιών, με τους εργαζόμενους να αναγκάζονται να κοιμούνται σε στρώματα μαζί με τους εξυπηρετούμενους ή τους εξυπηρετούμενους να κοιμούνται δυο-δυο σε μονά κρεβάτια. Στον χώρο υπήρχαν σπασμένα παράθυρα, δεν υπήρχε κλιματισμός ή ανεμιστήρες, προσβασιμότητα και υποδομές για ΑμεΑ και πολλά επικίνδυνα σημεία (τσιμέντα, σίδερα, αγκάθια). Εργαζόμενοι και εξυπηρετούμενοι μοιράζονταν το μοναδικό λειτουργικό μπάνιο στον 2ο όροφο.
Θα μπορούσαμε να γεμίσουμε πολλές σελίδες και πάλι δεν θα έφταναν για να περιγράψουμε όλες τις απάνθρωπες συνθήκες που αντιμετώπισαν. Φυσικά και οι γονείς δεν είδαν ποτέ αυτό το μέρος καθώς είχε συμφωνηθεί η παραλαβή των παιδιών να γίνει σε ένα σημείο μισή ώρα μακριά από την κατασκήνωση.
Για το συγκεκριμένο κέντρο ανάλογες καταγγελίες είχαν γίνει και σε άλλη κατασκήνωση 2 χρόνια πριν, όταν από το μπαλκόνι εκείνου του σπιτιού έπεφταν στον δρόμο, πλακάκια και σοβάδες ενώ τότε 6 θεραπευτές είχαν στην ευθύνη τους 22 παιδιά!
Οι εργαζόμενοι μπροστά σε αυτές τις τραγικές συνθήκες προέβησαν σε ανώνυμες καταγγελίες σε ΕΟΔΥ, Δήμο Ωρωπού, Αστυνομία, χωρίς ωστόσο να επιληφθεί κανείς. Την προηγούμενη εβδομάδα και μετά την καταγγελία τους στο σωματείο, έγινε επίσκεψη αντιπροσωπείας του σωματείου στον χώρο του κέντρου στη Δάφνη όπου καλέστηκε από την εργοδοσία η αστυνομία και κατέθεσαν και οι δύο πλευρές. Αφού λοιπόν ενημερώθηκαν πλέον όλοι οι αρμόδιοι φορείς εκ νέου από το σωματείο, η αστυνομία ενημέρωσε την εισαγγελία.
Γίνεται εμφανές ότι μπροστά στο κέρδος οι επιχειρηματίες στον χώρο της ειδικής αγωγής γίνονται όλο και περισσότερο ανεξέλεγκτοι, όχι πλέον μόνο ως προς την εκμετάλλευση των εργαζομένων, αλλά ρισκάροντας ακόμα την υγεία εξυπηρετούμενων και εργαζομένων.
Γίνεται επιτακτική η ανάγκη οργάνωσης των εργαζομένων στο σωματείο τους, η συνεργασία τους με τους συλλόγους γονέων, να παλέψουν ενωμένοι, ώστε επιτέλους η κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της, καθώς έχει αφήσει στη μοίρα τους τις οικογένειες των ατόμων με αναπηρία και τους εργαζόμενους, θυσία στο βωμό του κέρδους της εργοδοσίας!
