Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τότε που τόσο αναπάντεχα χάσαμε τον αγαπημένο μας σ. Θοδωρή Παπαπάνο. Ένας χρόνος που κύλησε πολύ γρήγορα και που όμως ούτε μια στιγμή δεν πήρε μακριά απ’ τη σκέψη τον αγαπημένο μας γίγαντα Θοδωρή με την καρδιά ενός μικρού παιδιού.
Μας λείπει ο καθημερινός αλλά τόσο ζεστός λόγος. Μας λείπει αυτή η βαθιά του πίστη στο δίκαιο του αγώνα μας. Μας λείπει η βαθιά του πίστη στην επανάσταση του Οκτώβρη και οι όμορφες ιστορίες που περιέγραφε στις μεταξύ μας συζητήσεις.
Η πίστη του στις αρχές του μαρξισμού-λενινισμού και η αφοσίωσή του στο κόμμα μας το Μ-Λ ΚΚΕ ήταν φωτεινό παράδειγμα όχι μόνο για μας αλλά και για όλους αυτούς που τον είχαν γνωρίσει και που τόσο πολύ ήθελαν να συζητούν μαζί του.
Η κομματική οργάνωση της Νότιας Αθήνας του Μ-Λ ΚΚΕ αισθάνεται πιο φτωχή με την απώλεια του αγαπημένου μας συντρόφου.
Σύντροφε Θοδωρή οι αναμνήσεις μάς συντροφεύουν. Εμείς που μείναμε πίσω σού υποσχόμαστε ότι θα πάμε τα πράγματα μέχρι το τέλος! Αιωνία σου η μνήμη.
