Κάτω από την ασφυκτική πίεση μιας σχεδόν δωδεκαετούς κατεδάφισης των λαϊκών εισοδημάτων, των εργατικών κατακτήσεων, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών προς όφελος των ξένων συμφερόντων και της ντόπιας ολιγαρχίας, ο λαός βρίσκει το σθένος, κοντά δύο μήνες τώρα, να αντιδράσει κατά της ανελέητης δεξιάς πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη και της πρωτοφανούς αστυνομοκρατίας. Τα αλλεπάλληλα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια, οι κινητοποιήσεις των νοσοκομειακών, οι συγκεντρώσεις-πορείες σε συνοικίες της Αθήνας κατά της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, δίνουν καθημερινά αποστομωτική απάντηση απέναντι στον κυβερνητικό αυταρχισμό, τη βάρβαρη αστυνομοκρατία, τη συστηματική τρομοκράτηση των ΜΜΕ, το σάρωμα των εργασιακών κατακτήσεων, τη διάλυση του ΕΣΥ, την υποβάθμιση της Παιδείας. Η προβοκατόρικη δράση τού -μέχρι χθες άφαντου- αναρχισμού και χουλιγκανισμού, παρά τις προσπάθειες αξιοποίησής του από την κυβερνητική προπαγάνδα και τα ΜΜΕ, δεν μπορεί να ανακόψει το ρεύμα της λαϊκής οργής και της συσσωρευμένης αγανάκτησης.
Αυτό το λαϊκό αναβρασμό η μεν ΝΔ επιχειρεί να χρεώσει στο ΣΥΡΙΖΑ (άσχετα αν η παρουσία του στις κινητοποιήσεις είναι αμελητέα), ο δε ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να τον αξιοποιήσει, κάνοντας λόγο για «αποτυχία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής», ξεχνώντας τη δική του «σοσιαλδημοκρατικής κοπής» καταστολή, ξεχνώντας τους εκατοντάδες κατασταλτικούς, αντισυνταγματικούς μνημονιακούς νόμους, προεδρικά διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις κλπ, που έστρωσαν το χαλί στη ΝΔ για τη συνέχιση μιας ακόμα αγριότερης δεξιάς πολιτικής κατά του εργατολαϊκού κινήματος. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για ιδεολογική αντιπαράθεση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, αφού και οι δυο τους κινούνται στην ίδια γραμμή πλεύσης, της στήριξης του ντόπιου κεφαλαίου και της εξάρτησης και υποτέλειας στα ξένα αφεντικά, όπως αποδείχθηκε με το κλείσιμο της συζήτησης στη Βουλή με θέμα την αστυνομική βία.
Στο πρόσφατο (11/03) διάγγελμά του ο Μητσοτάκης επιχείρησε να διασκεδάσει την κατάσταση -εμφανίζοντας μία ειδυλλιακή εικόνα της οικονομίας («οικονομία που άντεξε», «ύφεση που περιορίστηκε στο 8,2%», «συγκράτηση της ανεργίας», «καλύτερο επίπεδο πανδημίας από άλλα μεγάλα κράτη της ΕΕ»)- και ταυτόχρονα να παρουσιάσει τα «νέα» δήθεν μέτρα ανακούφισης του λαού. Στην πραγματικότητα πρόκειται για επιπλέον μέτρα ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου («έβδομος κύκλος επιστρεπτέας προκαταβολής» και σχετικές «εκπτώσεις λόγω πτώσης τζίρου και αύξηση των δόσεων», «επιδοτήσεις πάγιων δαπανών», «επέκταση του προγράμματος Γέφυρα και στις επιχειρήσεις», «παράταση φορολογικών και ασφαλιστικών οφειλών», «πλήρης απαλλαγή ενοικίου στα επαγγελματικά ακίνητα» κ.ά.). Και μπορεί να ισχυρίζεται η κυβέρνηση πως διέθεσε 24 δισ. € το 2020 για τον περιορισμό των επιπτώσεων της πανδημίας, ωστόσο, ούτε η Παιδεία, ούτε η Υγεία, ούτε η Πρόνοια, ούτε η Ασφάλιση, ούτε οι μισθοί, ούτε οι χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που έβαλαν λουκέτο ωφελήθηκαν κάτι. Αντίθετα, με τα καθρεφτάκια και τις χάντρες των ψευτοεπιδομάτων προσπαθεί να καταλαγιάσει τη λαϊκή κατακραυγή και να «ενισχύσει» με ψίχουλα το λαϊκό εισόδημα. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα ποσά που δόθηκαν κατευθύνθηκαν στις επιχειρήσεις του μεγάλου κεφαλαίου. Κι ακόμα, υψώνοντας τα τοτέμ τής επικείμενης «ανάκαμψης» και των «επενδύσεων», επιχειρεί να ξορκίσει την τραγική κατάσταση της οικονομίας, αγναντεύοντας στο μακρινό ορίζοντα τα λεφτά της «ευρωπαϊκής ανασυγκρότησης» μέσω του «Ταμείου Ανάκαμψης» ή και τη λύση που θα προέλθει από τους εμβολιασμούς.
Τα 750 δισ. € που δανείστηκε η ΕΕ από τις αγορές, στο πλαίσιο της «κοινοτικής αλληλεγγύης» του Μηχανισμού Στήριξης των συνεπειών της πανδημίας, αφορούν αποκλειστικά στη χρηματοδότηση του ευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου και θα πληρωθούν από τους «ίδιους πόρους» των κρατών-μελών και συγκεκριμένα είτε με δασμούς, είτε με τη φορολογική καταλήστευση των ευρωπαϊκών λαών μέσω των Προϋπολογισμών των κρατών-μελών. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Ήδη, από την ελληνική Βουλή ψηφίστηκε ο νόμος για την «Κύρωση της Απόφασης (ΕΕ, ΕΥΡΑΤΟΜ) 2020/2053 του Συμβουλίου της 14ης Δεκεμβρίου 2020 για το σύστημα των ιδίων πόρων της ΕΕ», που αποτελεί προϋπόθεση για την εκταμίευση των κονδυλίων του «Ταμείου Ανάκαμψης» και του «Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου 2021-2027». Στο νόμο αυτό ενσωματώθηκε και η προσθήκη της συνεισφοράς των κρατών-μελών στο λεγόμενο «φιλοπεριβαλλοντικό πόρο», δηλαδή της ποσότητας των μη ανακυκλωμένων απορριμμάτων και πλαστικών συσκευασιών, ο μόνιμος φόρος των οποίων μετακυλίεται αυτομάτως στο λαό. Στον ίδιο νόμο τροποποιείται και ο ιδρυτικός νόμος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), το οποίο θα μπορεί να συμμετέχει στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου τραπεζών μαζί με «ιδιώτες επενδυτές». Πρόκειται για την οριστική εκχώρηση της λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην «ιδιωτική πρωτοβουλία». Περιττό να σημειώσουμε πως ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, ΜέΡΑ25 και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ υπερψήφισαν το νέο νόμο, στη βάση της «παραγωγικής ανασυγκρότησης», που ωστόσο σαλπίζει επίθεση κατά των εργασιακών και κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζομένων, καταργεί το οκτάωρο και αυξάνει κάθετα την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.
Για τις ασθενέστερες οικονομίες της ΕΕ προβλέπονται αντιλαϊκοί δημοσιονομικοί περιορισμοί και αλλεπάλληλες «αναδιαρθρώσεις», σε συνδυασμό με μέτρα στήριξης του κεφαλαίου από το «Ταμείο Ανάκαμψης». Και πάντα υπό την απειλή της άρσης της «γενικής ρήτρας διαφυγής» (δηλαδή τη χαλάρωση των δημοσιονομικών κανόνων) και της επιστροφής στους αυστηρούς κανόνες και τις κυρώσεις που επιβάλλει το Σύμφωνο Σταθερότητας. Να σημειώσουμε πως οι εκταμιεύσεις του «Ταμείου» αργούν ακόμα, δεδομένου ότι αρκετά κράτη-μέλη δεν έχουν καν υποβάλει οικονομικά σχέδια.
Η κυβέρνηση της ΝΔ παρουσίασε ήδη ένα αμφιλεγόμενο κατάλογο έργων προκειμένου να ενταχθούν στο «Μηχανισμό Ανάκαμψης», δεδομένου ότι πολλά απ’ αυτά (οδικοί άξονες, ενεργειακά δίκτυα κ.ά.) έχουν ενταχθεί παράλληλα και στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του ελληνικού κρατικού Προϋπολογισμού και άρα απορρίπτονται. Τόσο ο διαγκωνισμός μεταξύ των μεγάλων ντόπιων επιχειρήσεων, όσο και η πρωτοφανής συγκέντρωση του κεφαλαίου -λόγω και της υγειονομικής κρίσης- επιβεβαιώνονται και από την πρόσφατη Έκθεση (12/02) της Εθνικής Τράπεζας: «…οι μεγαλύτερες και πιο ανταγωνιστικές επιχειρήσεις ανταποκρίνονται με μεγαλύτερη επιτυχία στις νέες απαιτήσεις και αυξάνουν τα μερίδιά τους και τις χρηματοοικονομικές τους επιδόσεις…».
Ακριβώς για το θέμα της οικονομίας της Ευρωζώνης και των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης από τη συνεχιζόμενη πανδημία, συνήλθε με τηλεδιάσκεψη την περασμένη Δευτέρα (15/03) το Eurogroup. Η συζήτηση περιστράφηκε αφενός γύρω από το διογκούμενο θέμα της πανδημίας και αφετέρου γύρω από τον άξονα ενίσχυσης κυρίως των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, που θα αποτελέσουν -στην άμεση προοπτική- και τις μυλόπετρες σύνθλιψης των εργαζομένων. Για το ζήτημα της πανδημίας, οι χειρισμοί της Κομισιόν σχετικά με τα εμβόλια κρίθηκαν από τα περισσότερα κράτη-μέλη ως απολύτως άστοχοι. Ήδη, έξι κράτη ζητούν επειγόντως Σύνοδο Κορυφής για το θέμα, θεωρώντας αποτυχημένες όλες τις επιλογές της Κομισιόν. Κατά τα λοιπά εξετάστηκαν οι επιπτώσεις της υγειονομικής κρίσης στους επιμέρους κλάδους της ευρωπαϊκής οικονομίας και οι διαρθρωτικές μεταβολές που πιθανώς να έχει ενεργοποιήσει η πανδημία, με βάση σχετικό σημείωμα της Κομισιόν(*).
Εξάλλου, αποδεικνύεται πως το νέο κατεπείγον «πρόγραμμα ΕU4 Health» (η ψηφιοποιημένη ιατρική που υποκαθιστά τη δημιουργία δημόσιων υποδομών και προσλήψεων νοσηλευτικού προσωπικού και δωρεάν δημόσια περίθαλψη) ουσιαστικά ενισχύει την παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας μέσω των ΣΔΙΤ, που με την τηλεϊατρική και την άυλη συνταγογράφηση κάνει απρόσιτη την επαφή ασθενούς με το σύστημα της δωρεάν δημόσιας Υγείας. Θυμίζουμε πως και το προηγούμενο πρόγραμμα «Υγεία 2014-2020», απέδειξε περίτρανα το ταξικό και αντιλαϊκό του περιεχόμενο, με τη θανατηφόρα επέλαση του κορονοϊού.
Όσον αφορά τη χρηματοδότηση από την ΕΕ, τα οικονομικά σχέδια όσων κρατών-μελών έχουν καταθέσει βρίσκονται στα χέρια των οικονομικών επιτελείων για ενδεχόμενες διορθώσεις ή απορρίψεις. Η όλη «στήριξη» της ΕΕ προσβλέπει τόσο στην ενίσχυση των έργων «ψηφιοποίησης» (το 20% των κονδυλίων), όσο και στα «πράσινα» έργα (το 37% των κονδυλίων), με τα μονοπώλια του είδους να προβλέπεται να εισπράξουν τη μερίδα του λέοντος, κάτω από τη μόνιμη επωδό της «βιώσιμης ανάπτυξης». Ωστόσο, οι αντιδράσεις των κρατών-μελών για τις καθυστερήσεις εκταμίευσης πυκνώνουν, την ίδια στιγμή που εξίσου δραματικές είναι και οι εξελίξεις στον εργασιακό τομέα. Έρευνα του Eurofound για τις επιπτώσεις της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης στο χώρο της εργασίας έδειξε πως μόνο από το πρώτο κύμα κορονοϊού χάθηκαν 5,7 εκατομμύρια θέσεις.
Για τον εφησυχασμό των αντιδράσεων, η Κομισιόν προτείνει τη διατήρηση της «γενικής ρήτρας διαφυγής», δηλαδή της χαλάρωσης της δημοσιονομικής πολιτικής και των μέτρων στήριξης του μονοπωλιακού κεφαλαίου και για το 2022.
Ειδικότερα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, στο Eurogroup εγκρίθηκε και η Έκθεση της Κομισιόν για την ένατη «ενισχυμένη εποπτεία», προκαλώντας τον κομπασμό Σταϊκούρα, ότι δήθεν: «…επαινέθηκε η πρόοδος -παρά τις αντίξοες συνθήκες- σε σειρά μεταρρυθμίσεων και διαρθρωτικών αλλαγών και επισημάνθηκαν οι προοπτικές σημαντικής ανάκαμψης, μέσω της βέλτιστης αξιοποίησης των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης ύψους 32 δισ. ευρώ, με βάση το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας για την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων, που θα αποτελέσουν εφαλτήριο για την επίτευξη υψηλής, βιώσιμης, έξυπνης και κοινωνικά δίκαιης ανάπτυξης». Τα γνωστά παραμύθια…Το με ποιο τίμημα της εργατικής τάξης συντελέστηκε η «πρόοδος» και ποιες αντιλαϊκές επιπτώσεις θα ακολουθήσουν την «κοινωνικά δίκαιη ανάπτυξη» ούτε που απασχολεί την κυβέρνηση της Δεξιάς.
Στην επόμενη δέκατη Έκθεση «ενισχυμένης εποπτείας» (Μάης ’21) θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες για το νέο Πτωχευτικό Κώδικα (που θα τεθεί σε εφαρμογή από την 1η Ιουνίου), με τη διαχείριση των αποπληρωμών ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου, την απλοποίηση της διαδικασίας αδειοδότησης για τις επενδύσεις, τον εκσυγχρονισμό του Εργατικού Κώδικα και την προώθηση μεταρρυθμίσεων στη Δικαιοσύνη, προκειμένου να αποψιλωθεί το εργασιακό τοπίο για πιο κερδοφόρες «επενδύσεις».
Ωστόσο, οι κυβερνητικοί βερμπαλισμοί δεν αποτυπώνουν την κοινωνική πραγματικότητα, την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση που απλώνεται σαν δηλητηριώδες νέφος πάνω από τα εργατολαϊκά στρώματα. Δεν αποτυπώνουν τους όρους και την ταχύτητα αποσύνθεσης των παραγωγικών σχέσεων. Δεν αποτυπώνουν την κοινωνική κατάσταση που βρίσκεται στα όρια της έκρηξης, με τις εκατοντάδες χιλιάδες των πεινασμένων και άστεγων. Δεν αποτυπώνουν την αγωνία των νέων που μπροστά τους βλέπουν ένα ζοφερό μέλλον. Ο λαός έχει χρεοκοπήσει, η υπομονή του έχει εξαντληθεί, οι ανοχή του ξεπεράστηκε. Η λαϊκή οργή ξεχειλίζει και η ταξική αντίσταση γίνεται καθήκον.
Ήδη, χιλιάδες λαού, εκφράζοντας τα αισθήματα οργής και αγανάκτησης, κατά του αστυνομικού κράτους της Δεξιάς, κατέβηκαν σε 120 διαδηλώσεις διαμαρτυρίας μέσα σε 40 ημέρες, στέλνοντας ένα μαχητικό και ελπιδοφόρο μήνυμα παλλαϊκής αντίστασης στη βάρβαρη πολιτική της πείνας και της εξαθλίωσης, της αστυνομικής βίας, της ανεργίας και της τρομοκρατίας. Την ώρα που στους δρόμους ο αδούλωτος λαός διαδήλωνε τη θέλησή του ενάντια στη χρεοκοπημένη αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, αντιμέτωπος με την άγρια τρομοκρατία και καταστολή των ΜΑΤ, με τον καταιγισμό των χημικών και τις προβοκάτσιες των κουκουλοφόρων, στη Βουλή οι κυβερνητικοί εντολοδόχοι της ξένης εξάρτησης και της ντόπιας ολιγαρχίας ψήφιζαν και επικύρωναν το σύστημα των «ιδίων πόρων της ΕΕ» (που αποτελεί προϋπόθεση για την εκταμίευση των κονδυλίων του «Ταμείου Ανάκαμψης» και του «Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου 2021-2027»), δηλαδή τους προσυμφωνημένους όρους των ξένων κηδεμόνων, που φέρνουν τα οικονομικά, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα στο απόσπασμα, την ελληνική οικονομία μπροστά στη χρεοκοπία και τη χώρα στη νεοαποικιακή υποδούλωση και λεηλασία.
_____________________________
(*)Σύμφωνα με το επιστημονικό περιοδικό «Science», η παγκόσμια ζημιά του ΑΕΠ, λόγω της οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, για τη διετία 2020-21 θα φθάσει τα 12 τρισ. δολάρια. Ωστόσο, η ζημιά θα μπορούσε να περιοριστεί, αν μέσα στο 2021 εξασφαλιζόταν επάρκεια εμβολίων και άρα εμβολιασμών. Με τους γνωστούς μπακάλικους υπολογισμούς «κόστους-οφέλους» ισχυρίζεται πως, αν χορηγούνταν 3 τρισ. δόσεις εμβολίων μέσα στο 2021, το όφελος για το παγκόσμιο ΑΕΠ θα άγγιζε τα 17,4 τρισ. δολάρια ή 5.800 δολάρια ανά δόση. Άρα, συμφέρει η γενναία επιδότηση των φαρμακευτικών εταιρειών παραγωγής εμβολίων μέσω των κρατικών Προϋπολογισμών (δηλαδή των λαών), ώστε να μειωθούν οι ζημιές -προφανώς των μονοπωλίων- στην παγκόσμια οικονομία!
