Αργήσαμε, σύντροφε. Αργήσαμε πολύ.
Πρέπει να πούμε το δικό μας τραγούδι.

Λέγαμε στο προηγούμενο φύλλο ότι «το πιο σιχαμερό σε αυτούς τους καιρούς, είναι αυτοί που φτιά­χνουν πολιτικές καριέρες, πάνω σε νεκρούς, απελπισμένους άρρωστους και τρομοκρατημένους ανθρώ­πους». Μιλούσαμε για την καριέρα του Κούλη, που προσπαθεί να γίνει Κυριάκος και Πρωθυπουργός. Προ­φητέψαμε, με αυθάδεια ομολογουμένως, πως οι επόμενοι «θαυμαστές» του …στιβαρού του έργου θα ήταν «ένας μανάβης, ο φούρναρης της γειτονιάς, ο άστεγος της Σταδίου», που θα ακολουθούσαν τον οδοντίατρο του Παλιού Φαλήρου και το δημοσιογράφο φιλικού site. Λάθος! Μεγάλο λάθος, αφού «Ουδείς, μετά Χριστόν προφήτης». Τα παθήματα, μαθήματα.

Τη σκυτάλη πήρε ο πολύς Αλέξης Παπαχελάς, αφού ανέρρωσε από τον κορονοϊό, νοσηλευόμενος σε δημόσιο νοσοκομείο. Από αυτά, ξέρετε, που, προ κορονοϊού κατακεραύνωνε με τη γραφίδα του. Σε άρθρο του στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», με τον τίτλο «Περί ηγεσίας», μας ενημερώνει: «Ο κ. Μητσοτάκης ξέραμε ότι είχε το μεγάλο προσόν του τεχνοκράτη που είναι σχολαστικός με τη λεπτομέρεια. Είναι εξαιρετικά πιθανό να έχει μελετήσει καλύτερα από τους ειδικούς τι έκανε η Ν. Κορέα ή η Σιγκαπούρη για να μην εξαπλωθεί ο ιός». Κοίτα τι μαθαίνουμε, εν μέσω κορονοϊού, όταν η κλεισούρα μάς έχει χτυπήσει τα εγκεφαλικά κύτταρα. Και δε μας λυπάται κανείς! Ο… τεχνοκράτης Κούλης, λέει, πιθανόν, λέει, μελέτησε καλύτερα και από τους ειδικούς. Ποιος; Ο Κούλης; που το μόνο κείμενο που έχει μελετήσει καλά ήταν αυτό που δήλωνε πως ήταν πολιτικό εξαμηνίτικο εξόριστο, στη διάρκεια της Χούντας. Έλεος! Α! Παρεμπιπτόντως, αυτή η ομόθυμη ομερτά των «σπουδαίων» τηλεοπτικών καναλιών να …ξεχάσουν να κάνουν αναφορά στην επέτειο επιβολής της αμερικανοστήριχτης στρατιωτικής διχτατορίας στη χώρα το 1967, να έχει άραγε αιτία; Τις «άριστες» ελληνοαμερικανικές σχέσεις ίσως; Ίσως. Εμείς όμως ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!

Από μια άποψη τον λυπόμαστε τον Παπαχελά. Πρέπει να είναι πολύ οδυνηρό για ένα μέλος της Μπίλντερμπεργκ, ένα άνθρωπο ευφυή, να καταφεύγει σε τόσο ανόητα επιχειρήματα, για να προμοτάρει το απόλυτο Τίποτα.

Το άρθρο διατεταγμένης διαφώτισης και ενημέρωσης των Ελλήνων πολιτών δεν σταματά εδώ. Συνεχίζει:
«Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να έχει βρει και το περιβάλλον που του αρμόζει τώρα με τις τηλεδιασκέψεις. Στο Μαξίμου ξοδεύονταν ώρες και ώρες επί χρόνια από τους υπουργούς σε «κοζερί». Τώρα, ό,τι είναι να λεχθεί λέγεται σε είκοσι λεπτά και η οθόνη κλείνει. Υπάρχει ένα επιτελείο που συνεννοείται «με τα μάτια» και αποφεύγονται οι πολύωρες συζητήσεις χωρίς ιδιαίτερο νόημα». Αρχικά να μεταφράσουμε το «κοζερί». Η κοζερί (γένους θηλυκού), συντάσσεται πάντα με το ρήμα κάνω. Κάνω κοζερί, σημαίνει κάνω χαλαρό κουβεντολόι, κουτσομπολιό, κουσκούς και το χρησιμοποιούσαν οι γαλλομαθείς αστές κυρίες του προηγούμενου αιώνα. Τρε μπιέν μαντάμ.

Μα κουτσομπόλες οι υπουργοί μας κύριε δημοσιογράφε; Πέφτουμε από τα σύννεφα. Και η γενίκευση «επί χρόνια», παρόλο που απαλύνει την κατηγορία για τους τωρινούς υπουργούς της ΝΔ, δεν το «σώζει» το πράγμα. Είκοσι λεπτά και η οθόνη κλείνει. Αυτού του είδους τη διακυβέρνηση χρειάζεται να προπαγανδίσει, τώρα, η αριστοκρατία του πλούτου. Λαό κλειδωμένο και υπουργούς του εικοσάλεπτου. Υποδεχτείτε τον Έλληνα – Ούγγρο Όρμπαν. Ο Μητσοτάκης που παίρνει μόνος του τις αποφάσεις. Στην Ουγγαρία τα φασισταριά του Όρμπαν το λύσανε το πρόβλημα. Με απόφαση της Βουλής, παρακαλώ, ο Όρμπαν θα παίρνει τις αποφάσεις για τη διακυβέρνηση μόνος του επ’αόριστο!!! Για να προφυλάξουν το λαό από τον κορονοϊό ρε γ…ώτο.
Κανένας από τις μαριονέτες που ονομάζονται πρωθυπουργοί, δεν παίρνει αποφάσεις μόνος του. Του τις επιβάλλουν οι ισχυροί σε πολύωρες συσκέψεις, μαχαιρώματα και παζάρια μεταξύ τους.

Και το άρθρο καταλήγει: «Και βέβαια, η οικονομική κρίση της επόμενης μέρας θα απαιτήσει υπομονή και τσαγανό». Αυτό ψυλλιαζόμαστε κι εμείς. Πως κεντάνε δηλαδή, τώρα, το αυριανό σκηνικό, όπου οι αντιλαϊκές αποφάσεις, θα είναι δύσκολο να εφαρμοστούν, αλλά θα απαιτείται …υπομονή από εμάς και …τσαγανό από αυτούς. Ανάδρομος εξακολουθεί ο Ερμής αδέρφια!!

Για την καριέρα του Μουσολινίσκου, Άδωνι, που χτίζεται ομοίως πάνω σε νεκρούς, απελπισμένους άρρωστους και τρομοκρατημένους ανθρώπους θα ασχοληθούμε σε άλλο χρόνο.

Τάνια