Αν και οι κινητοποιήσεις των αγροτών του προηγούμενου μήνα χρησιμοποιήθηκαν από ορισμένους εκλογοθηρικά και έληξαν άδοξα, ωστόσο τα αγροτικά αιτήματα παραμένουν στην ημερήσια διάταξη και είναι αναγκαίο να στηριχθούν ενεργητικά και να αναδειχθούν:
Μείωση του κόστους παραγωγής, με αφορολόγητο πετρέλαιο, μείωση της τιμής του ρεύματος, πλαφόν 0,07 ευρώ ανά κιλοβατώρα
Κατώτατες εγγυημένες τιμές που θα ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής
Αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος για όσα προϊόντα πουλήθηκαν κάτω του κόστους
Αλλαγή του κανονισμού του ΕΛΓΑ
Το αγροτικό ζήτημα (χαμηλά ιεραρχημένο και υποβαθμισμένο στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου) για μια ακόμη φορά έρχεται και επανέρχεται στην επικαιρότητα για να φύγει και να ξεχαστεί όταν αδειάσουν τα μπλόκα και τελειώσει και το καθιερωμένο τηλεοπτικό φεστιβάλ. Η προεκλογική συγκυρία κινητοποιεί και διαφορετικά το κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό της χώρας που με περισσή «κατανόηση» οι χθεσινοί αντιπολιτευόμενοι και τώρα κυβερνητικοί σπεύδουν να ενδιαφερθούν για τα αγροτικά προβλήματα και οι σημερινοί αντιπολιτευόμενοι και χθεσινοί κυβερνήτες «υπερθεματίζουν» και «συντάσσονται» στα δίκαια του αγροτικού κόσμου, λες και δεν υπάρχει καμία συνυπευθυνότητα.
Έτσι με αρκετό σασπένς η επιχείρηση αρπαγής του τεράστιου πλούτου που παράγεται από τον αγροτικό τομέα συνεχίζεται με μόνιμα θύματα την μικρομεσαία αγροτιά που ξεκληρίζεται όλο και με πιο δραματικούς τρόπους αλλά και με εκτίναξη του κόστους διατροφής και την ακρίβεια στον καταναλωτή. Η ψαλίδα μεταξύ τιμής παραγωγού και τιμής καταναλωτή έχει ανοίξει τόσο πολύ που καταπίνει και τον παραγωγό και τον καταναλωτή με μόνους κερδισμένους το μεταποιητικό, χρηματοπιστωτικό και εμπορικό δίκτυο.
Δεκαπέντε με δεκαεπτά λεπτά το πορτοκάλι στον παραγωγό, ένα ευρώ στον καταναλωτή ! Πενήντα κιλά πορτοκάλια για ένα κιλό λίπασμα και άλλα δέκα κιλά για ένα λίτρο πετρέλαιο!
Πληρώθηκε το γάλα του κτηνοτρόφου κάτι λίγο παραπάνω, διπλασιάζεται η τιμή της φέτας στον καταναλωτή!
Σειρά νομοθετημάτων που υποβαθμίζουν την εγχώρια πρωτογενή παραγωγή προς όφελος εισαγωγών από το ελληνικό κοινοβούλιο.
Αυτή είναι η κατάσταση που λίγο πολύ χαρακτηρίζει όλο τον αγροτικό χώρο και φέρνει τη σφραγίδα των κυβερνητικών πολιτικών που συνεπικουρούνται από τις πολιτικές της ΕΕ μέσα από τις συνεχείς αναμορφώσεις της ΚΑΠ. Αντικειμενικός σκοπός, η εξυπηρέτηση του διεθνοποιημένου αγροτοδιατροφικού συμπλέγματος, η εξάλειψη του μικρού αγροτικού κλήρου, και η συγκέντρωση της αγροτικής γης στα χέρια των μεγαλοϊδιοκτητών αλλά και των ενεργειακών κολοσσών. Αυτών, που στο όνομα δήθεν της «πράσινης ενέργειας», υφαρπάζουν τον αγροτικό κλήρο και καταστρέφουν το περιβάλλον, επιδοτούμενες πλουσιοπάροχα από την ΕΕ.
Ένα τέτοιο πλαίσιο μπορεί να αποτελεί ασφαλή λεωφόρο μεταφοράς πλούτου αλλά αποτελεί και την τέλεια συνταγή καταστροφής του πιο κρίσιμου παραγωγικού κλάδου που αφορά την παραγωγή τροφής. Η χώρα μέσα από τα απανωτά «αναδιαρθρωτικά προγράμματα», τα μνημόνια και τη λιτότητα έχει αποσαθρώσει σε εκτεταμένη έκταση τον παραγωγικό της ιστό, αυξάνοντας τις εισαγωγές και βαθαίνοντας την εξάρτηση. Τα διαρθρωτικά προβλήματα του ελληνικού αγροτικού τομέα κακοφορμίζουν επικίνδυνα γιατί οι εκάστοτε κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης αρνήθηκαν πεισματικά να τα αντιμετωπίσουν, παρόλα τα δισεκατομμύρια που διαχειρίστηκαν με τα ευρωπαϊκά προγράμματα.
Το μεγάλο ζητούμενο παραμένει ένας ανθρωποκεντρικός σχεδιασμός του αγροτικού χώρου που να ξεκινά από τις διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού, τις ζώνες καλλιέργειας για κάθε παραγόμενο προϊόν, τον υπολογισμό του κόστους παραγωγής και τη συγκεκριμένη τιμή πώλησης για κάθε είδος, τη δημιουργία εκτεταμένου δικτύου επιστημόνων για την αντιμετώπιση ζωονόσων και τη φυτοπροστασία, τη σωστή και οικονομική άρδευση των καλλιεργειών, τον έλεγχο των εργοστασίων μεταποίησης (αλευροβιομηχανία, γαλακτοβιομηχανία κλπ).
Σε αυτόν τον διεκδικητικό και απαιτητικό αγώνα πρέπει να προσανατολιστεί και να οργανωθεί η αγροτιά του τόπου, χωρίς αυταπάτες για τον ρόλο του πολιτικού κατεστημένου. Έναν αγώνα που ταυτίζεται με τον αγώνα επιβίωσης του αγροτικού νοικοκυριού και αποτελεί μέρος του κοινού αγώνα όλου του εργαζόμενου λαού, που πλήττεται από τις ίδιες πολιτικές, για την κατάργηση των ΚΑΠ, την έξοδο από την ΕΕ και τον αγώνα για Εθνική Ανεξαρτησία.
