Ψήφο εμπιστοσύνης με οριακή πλειοψηφία έδωσε το ισραηλινό Κοινοβούλιο στη νέα κυβέρνηση συνασπισμού 8 κομμάτων που καλύπτουν όλο το φάσμα του αστικού πολιτικού συστήματος της χώρας, για πρώτη φορά και με τη συμμετοχή αραβικού κόμματος, με πρωθυπουργό τον ηγέτη του ακροδεξιού κόμματος «Γιαμίνα», Μπένετ, και με υπουργό Εξωτερικών και πρωθυπουργό μετά τον Αύγουστο του 2023 βάσει της συμφωνίας του συνασπισμού, τον αρχηγό του κεντρώου κόμματος «Γιες Ατίντ», Γιαΐρ Λαπίντ. Δείγμα της πολιτικής που πρόκειται να εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση έσπευσε να δώσει ο νέος πρωθυπουργός, τόσο για το Παλαιστινιακό όσο και για τον ρόλο του Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου. Για συνέχιση της εντεινόμενης αντιπαράθεσης με το Ιράν δεσμεύτηκε ο Μπένετ στην πρώτη του ομιλία ως πρωθυπουργού, ενώ δεδομένη είναι και η διατήρηση της κατοχής σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού.
Με τον νέο υπουργό Δημόσιας Τάξης του Ισραήλ, Ομέρ Μπαρ Λεβ, να υπερασπίζεται το «δημοκρατικό δικαίωμα» ακροδεξιών οργανώσεων Εβραίων να πραγματοποιήσουν προκλητική διαδήλωση στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ για τη λεγόμενη «Μέρα της Σημαίας», με τις κατοχικές δυνάμεις να τραυματίζουν Παλαιστίνιους διαδηλωτές, με την επανάληψη των βομβαρδισμών στην Γάζα, παραβιάζοντας την πρόσφατη εκεχειρία, η νέα ισραηλινή κυβέρνηση συνασπισμού έδωσε με το «καλημέρα» τα «διαπιστευτήριά» της για την αταλάντευτη συνέχιση του εγκλήματος κατά του Παλαιστινιακού λαού.
Σημειώνεται ότι οι ακροδεξιές εβραϊκές οργανώσεις με την εν λόγω πορεία και την πρόθεσή τους να «παρελάσουν» σε συνοικίες της κατεχόμενης Ανατολικής Ιερουσαλήμ «γιορτάζουν» την επέτειο του πολέμου του 1967, μέσα από τον οποίο το Ισραήλ έθεσε υπό κατοχή τον ανατολικό τομέα της πόλης.
Τη νέα κυβέρνηση έσπευσε να συγχαρεί ο Αμερικανός Πρόεδρος, Μπάιντεν, δηλώνοντας πρόθυμος να συνεργαστεί μαζί της «για να ενισχύσουμε όλες τις πτυχές της μακράς και στενής σχέσης μεταξύ των δύο χωρών μας». Λαμβάνοντας υπ΄όψιν τις «ευλογίες» που έσπευσε άμεσα να δώσει στο νέο κυβερνητικό σχήμα η AIPAC, η ισχυρότερη οργάνωση του εβραϊκού λόμπι στις ΗΠΑ, πανηγυρίζοντας για τη «συγκρότηση ενός ευρέος και πολυσυλλεκτικού συνασπισμού», η εν λόγω «ενωτική» κυβέρνηση εκτιμάται ότι θα μπορούσε να υπηρετήσει καλύτερα τα ισραηλινά και αμερικανικά συμφέροντα στα πολλά ανοιχτά μέτωπα. Στις ρευστές γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ για «επίλυση» της «εκκρεμότητας» του Παλαιστινιακού, χωρίς πραγματικό τερματισμό της κατοχής και ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων των Παλαιστινίων, στην προσπάθεια διασφάλισης της περιβόητης «κοινωνικής συνοχής» εντός του Ισραήλ, εγκλωβίζοντας την έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια από την αντιλαϊκή πολιτική όλων των προηγούμενων χρόνων και επιχειρώντας ταυτόχρονα να δράσει «πυροσβεστικά» στη συσσωρευμένη αγανάκτηση των Αράβων του Ισραήλ για τις πολύμορφες διακρίσεις που αντιμετωπίζουν, η οποία βγήκε με ιδιαίτερη ένταση στην επιφάνεια με τις διαμαρτυρίες και τις συγκρούσεις του τελευταίου διαστήματος.
Ανεξάρτητα από το κατά πόσο θα μπορέσει τελικά να «περπατήσει» στην πράξη αυτό το «ευρύ και πολυσυλλεκτικό» κυβερνητικό σχήμα, όλα δείχνουν ότι όλες τις παραπάνω σύνθετες στοχεύσεις δεν θα μπορούσε σε αυτήν τη φάση να τις «τρέξει» ο πιο φθαρμένος Νετανιάχου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μετά από τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε μόλις δύο χρόνια, δεν έγινε κατορθωτό να συγκροτηθεί γύρω από το πρόσωπό του και το κόμμα του ένα σταθερό και ισχυρό κυβερνητικό σχήμα.
Στις σημερινές συνθήκες «βαραίνουν» οι νέες σύνθετες εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή και εντός του Ισραήλ. Οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν το Ιράν και το Παλαιστινιακό από τη σκοπιά της συνολικότερης ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, πρώτα και κύρια με τη Ρωσία και την Κίνα. Ενώ το επίκεντρο της κόντρας μετατοπίζεται όλο και περισσότερο προς τον Ινδο-Ειρηνικό και την Ανατολική Ευρώπη, δεν θέλουν να μένουν στη Μέση Ανατολή «εκκρεμότητες» που αφήνουν περιθώρια ενισχυμένης παρέμβασης από το Πεκίνο και τη Μόσχα.
Και ενώ οι ΗΠΑ επικαιροποιούν την τακτική τους σε σχέση με το Ιράν, προεδρικές εκλογές έγιναν στο Ιράν στις 18 Ιούνη. Οι εκλογές έγιναν σε μια περίοδο παρατεταμένων παζαριών σχετικά με την επάνοδο των ΗΠΑ στη διεθνή συμφωνία του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, αλλά και εν μέσω πιέσεων της Δύσης για το προηγμένο βαλλιστικό πρόγραμμα της Τεχεράνης και για περιορισμό της γεωπολιτικής της επιρροής στην ευρύτερη περιοχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι εν μέσω των συνεχιζόμενων διαπραγματεύσεων στη Βιέννη για τη διεθνή συμφωνία του 2015 και ελάχιστες μέρες πριν από τις ιρανικές εκλογές, ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Μπλίνκεν, ξεκαθάρισε πως ακόμη και εάν επιτευχθεί κάποιου είδους συμφωνία με το Ιράν, θα παραμείνουν σε ισχύ εκατοντάδες κυρώσεις των ΗΠΑ σε βάρος του.
Οι ρευστές λοιπόν γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή προσθέτουν ακόμα περισσότερους βαθμούς αβεβαιότητας για το νέο κυβερνητικό σχήμα στο Ισραήλ, ωστόσο αυτό που προβάλλει ακόμα πιο καθαρά είναι η συνέχιση της γνωστής πολιτικής εντός και εκτός του Ισραήλ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
