Με μεγάλη αποχή διεξήχθη ο β΄ γύρος των βουλευτικών εκλογών της Γαλλίας στις 19 Ιούνη. Σε αυτές, ο Μακρόν έχασε την πλειοψηφία, η εκλογική «ομπρέλα» NUPES του Μελανσόν αναδείχτηκε δεύτερη, ενώ η ακροδεξιά εκτίναξε τα ποσοστά και τις έδρες της. Την αμέσως επόμενη ημέρα άρχισε και το πολιτικό αλισβερίσι για σχηματισμό κυβέρνησης, με τη Λεπέν να βολιδοσκοπείται μαζί με τους άλλους αρχηγούς των αστικών κομμάτων από τον Μακρόν για σχηματισμό κυβέρνησης «εθνικής ενότητας».
Παρά το ότι ο Γάλλος πρόεδρος διακηρυκτικά ισχυρίζεται ότι «η ιδέα μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας δεν δικαιολογείται» σήμερα, κατά τις συγκεκριμένες συναντήσεις έθεσε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ακόμα και στην ίδια τη Λεπέν, ενάντια στην οποία υποτίθεται ότι συγκροτούσε αντι-ακροδεξιό μέτωπο κατά τους δύο γύρους των προεδρικών εκλογών του Απριλίου.
Στα ύψη η αποχή – Σε πολιτική κρίση το αστικό πολιτικό σύστημα της Γαλλίας
Ο μεγάλος «κερδισμένος» του β΄ γύρου των γαλλικών βουλευτικών εκλογών ήταν η… αποχή, η οποία ξεπέρασε το 53%. Περισσότεροι από τους μισούς Γάλλους δεν προσήλθαν στις κάλπες στο β΄ γύρο, αποτέλεσμα της απογοήτευσης και της λαϊκής δυσαρέσκειας που οξύνθηκε από την αντιλαϊκή-αντεργατική νεοφιλελεύθερη πολιτική του Μακρόν.
Χρόνια τώρα, με σειρά αντιλαϊκών νόμων, ο Γάλλος πρόεδρος -βασικός πολιτικός εκπρόσωπος του γαλλικού κεφαλαίου- παίρνει πίσω κατακτήσεις δεκαετιών, εφαρμόζοντας παράλληλα την καταστολή και την τρομοκρατία σε βάρος όσων αντιδρούν.
Η λαϊκή δυσαρέσκεια οξύνεται, κάτι που φαίνεται και στην κρίση στην οποία έχει εισέλθει το αστικό πολιτικό σύστημα της Γαλλίας και το πολιτικό παζάρεμα που βρίσκεται σε εξέλιξη για το σχηματισμό κυβέρνησης. Από τη μία μεν ο Μακρόν έχασε την πλειοψηφία και πλέον ψάχνει να βρει στήριξη προκειμένου να έχει την πλειοψηφία. Από την άλλη όμως ούτε στη NUPES φαίνεται να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα, καθώς δεν φαίνεται να συγκροτείται ενιαία κοινοβουλευτική ομάδα, όπως άλλωστε είχε συμφωνηθεί προεκλογικά, παρά τις εκκλήσεις του ίδιου του Μελανσόν.
Από το αντι-Λεπέν μέτωπο στο ξέπλυμα της ακροδεξιάς
Στο ίδιο πλαίσιο, στο όνομα του υποτιθέμενου «συμφέροντος της χώρας», ο Μακρόν περνά από το αντι-Λεπέν μέτωπο των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας στο ξέπλυμα της ενισχυμένης για δεύτερη φορά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα ακροδεξιάς.
Είναι ο ίδιος Μακρόν που πριν δύο μήνες χαρακτήριζε την παράταξη της Λεπέν «εχθρό της δημοκρατίας», καλώντας σε υποτιθέμενα «δημοκρατικά μέτωπα» και προβάλλοντας τη λογική του «μικρότερου κακού», ενώ τώρα έρχεται να εντάξει την ακροδεξιά στο πολιτικό αλισβερίσι των αστικών κομμάτων, προκειμένου να δημιουργήσει τη μεγαλύτερη συναίνεση για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της γαλλικής αστικής τάξης σε βάρος του λαού.
Άλλωστε, ο ρόλος της Λεπέν είναι γνωστός. Έρχεται να εκφράσει εκείνη τη μερίδα του γαλλικού κεφαλαίου που διαβλέπει ένα διαφορετικό δρόμο στην προώθηση των συμφερόντων της, όχι με την ίδια «πίστη» στην ΕΕ. Παράλληλα, η ίδια έρχεται να ενσαρκώσει το ρόλο της ως «χρυσή εφεδρεία» του συστήματος, καθώς φαίνεται να συνδυάζει στο πρόσωπό της τόσο την προσέλκυση της ψήφου πλατύτερων στρωμάτων της γαλλικής κοινωνίας όσο και τη συσπείρωση μερίδας της μεγαλοαστικής τάξης.
Αυτό ακριβώς γνωρίζει και το αστικό πολιτικό σύστημα της Γαλλίας, που -διαμέσου του Μακρόν- έρχεται να «αγκαλιάσει» τη Λεπέν και να συνομιλήσει απευθείας μαζί της.
«Εθνική ενότητα» και «υπευθυνότητα» για το συμφέρον του γαλλικού κεφαλαίου
Η κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», αν και δεν φαίνεται να υλοποιείται για διάφορους λόγους, δεν συνάντησε αντιπάλους από καμία πολιτική παράταξη. Αντιθέτως όλες οι πολιτικές δυνάμεις συγκλίνουν προς μία κατεύθυνση.
Ήδη βουλευτές και στελέχη της παράταξης του Μακρόν διαβλέπουν στην ακροδεξιά της Λεπέν δυνητικό «σύμμαχο» για τη συγκρότηση πλειοψηφίας σε κρίσιμες ψηφοφορίες, ενώ κάνουν λόγο για ακόμα πιο ευρύτερη «συνέχιση της υπέρβασης του διπόλου κεντροδεξιάς/κεντροαριστεράς».
Από την πλευρά της, η Λεπέν έσπευσε να διατρανώσει ότι «είμαστε βουλευτές υπεύθυνοι», σημειώνοντας ταυτόχρονα: «Αν τα μέτρα που παρουσιάζονται κάθε φορά κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, θα τα ψηφίζουμε. Αν όχι, θα τα τροποποιούμε. Αν οι τροποποιήσεις μας δεν συμπεριλαμβάνονται στα κείμενα, τότε θα εναντιωνόμαστε».
Αλλά και οι Ρεπουμπλικάνοι φαίνονται διατεθειμένοι να μπαίνουν συχνά-πυκνά σε ένα πολιτικό αλισβερίσι με την προεδρική παράταξη και τη μελλοντική κυβέρνηση. «Εξαρτάται από τον Εμανουέλ Μακρόν να αλλάξει πορεία και να λάβει υπόψη του τις πολιτικές προτάσεις μας. Εμείς θα καταθέτουμε συνέχεια προτάσεις», είπε ο αρχηγός των Ρεπουμπλικάνων, Κριστιάν Ζακόμπ.
Αλλά και η NUPES του Μελανσόν που υπόσχεται «προοδευτική εναλλακτική» διαχείριση διατρανώνει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις κατά περίπτωση συνεργασίες με το κυβερνητικό στρατόπεδο.
Συγκεκριμένα, ο επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Ολιβιέ Φορ, μετά τη συνάντησή του με τον Μακρόν εκτίμησε ότι ο πρόεδρος «κατάλαβε το μήνυμα των Γάλλων, ότι δεν μπορεί πια να είναι ο παντοδύναμος πρόεδρος», ενώ η βουλευτής, Βαλερί Ραμπό, αφού είπε ότι και η ίδια στις προεδρικές εκλογές ψήφισε Μακρόν για να μη βγει η Λεπέν, πρόσθεσε ότι «ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν πρέπει να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα και να αποκλείσει τον διάλογο».
Ο επικεφαλής του ρεβιζιονιστικού Γαλλικού ΚΚ, Φαμπιέν Ρουσέλ, δήλωσε ανερυθρίαστα στον Μακρόν ότι «εμείς έχουμε ήδη πάρει μέρος σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας το 1945 με τον στρατηγό Ντε Γκολ και δεν είναι κάτι που μας σοκάρει. Είπα στον κ. Μακρόν ότι όλα θα εξαρτηθούν από το σχέδιο»…
Ο δε εθνικός συντονιστής της Ανυπότακτης Γαλλίας, Αντριάν Κατέν, επιχειρηματολογώντας ότι στην παρούσα φάση δεν χρειάζεται μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας ανέφερε μετά τη συνάντησή τους πως «ο πρόεδρος με διαβεβαίωσε ότι, σύμφωνα με τον ίδιο, η “Ανυπότακτη Γαλλία” είναι σίγουρα τμήμα του “δημοκρατικού στρατοπέδου”».
Τέλος, ο επικεφαλής των Οικολόγων, Ζουλιέν Μπαγιόν, δήλωσε ότι το κόμμα του θα καταθέσει «φιλόδοξα σχέδια» για το κλίμα, κάτι που «θα είναι για τον Μακρόν μια ευκαιρία “να φύγει” από τα λόγια και να περάσει στις πράξεις».
Ουσιαστικά το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της νεοεκλεγείσας γαλλικής βουλής κινείται προς μία και μόνο κατεύθυνση: ένα συνεχές πολιτικό αλισβερίσι που απηχεί πλήρως τους σχεδιασμούς της γαλλικής αστικής τάξης στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό.
Καμία «ισχυρή προεδρική πλειοψηφία», καμία «υπεύθυνη» ακροδεξιά, καμία σοσιαλδημοκρατική «προοδευτική εναλλακτική», κανένα αστικό πολιτικό αλισβερίσι δεν μπορεί να αποτελέσει διέξοδο για το γαλλικό λαό και την αντιλαϊκή πολιτική που σαρώνει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του χρόνια τώρα.
Η πραγματική διέξοδος από τα προβλήματα του λαού και της νεολαίας είναι μόνο η οργανωμένη, πλατιά, μαζική πάλη ενάντια στη νέα επίθεση που έχει εξαπολύσει η αστική τάξη τόσο στη Γαλλία όσο και σε πολλές χώρες σε όλο τον πλανήτη, μακριά από αστικές κοινοβουλευτικές αυταπάτες.
