Με φόντο την οικονομική, ενεργειακή και επισιτιστική κρίση που μαστίζει τον Ισημερινό και παροξύνεται από την αντιλαϊκή πολιτική του δεξιού προέδρου Γ. Λάσο, συνεχίζονται εδώ και δύο εβδομάδες οι μαζικές και μαχητικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις από τα φτωχά εργατολαϊκά στρώματα. Οι εργαζόμενοι των πόλεων, οι εξαθλιωμένοι αγρότες, οι φοιτητές και οι παρίες-ιθαγενείς (που συσπειρώνονται γύρω από τη συνομοσπονδία τους, την CONAIE) προχώρησαν εξαρχής στην κατάληψη κεντρικών οδικών αρτηριών, μεγάλων παραγωγικών μονάδων κτλ, αψηφώντας το όργιο τρομοκρατίας και καταστολής του Λάσο που κήρυξε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης μια σειρά από επαρχίες, βγάζοντας το στρατό στους δρόμους. Ο εξεγερμένος λαός (που μετρά ήδη 6 νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και πολλές συλλήψεις) απαιτεί μείωση των τιμών των καυσίμων και βασικών διατροφικών ειδών, τη ρύθμιση των δανείων 4 εκ αγροτών και το σταμάτημα της επέκτασης των πετρελαϊκών βιομηχανιών, των μεταλλείων και των ορυχείων στη χώρα.
Ο πρόεδρος του Ισημερινού σε μια πρώτη φάση αρνήθηκε ως «οριζόντιο» το μέτρο της μείωσης των τιμών στα καύσιμα, ανακοινώνοντας «στοχευμένα μέτρα»-ψίχουλα για «τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες» (επιδότηση των λιπασμάτων). Ωστόσο η αποφασιστικότητα των διαδηλωτών που κλιμάκωσαν τις κινητοποιήσεις τους (επιχειρώντας με δύο διαδοχικές απόπειρες την κατάληψη του κοινοβουλίου στις 23 και 24 Ιούνη), οδήγησε σε μια πρώτη υποχώρηση τον αλαζόνα Λάσο, ο οποίος μείωσε τις τιμές των καυσίμων (όχι ωστόσο στον βαθμό που θέλουν οι διαδηλωτές), καλώντας παράλληλα σε διάλογο «τους φιλήσυχους πολίτες» και αποσύροντας τον στρατό από τον «Οίκο του Πολιτισμού», το κέντρο των αυτοχθόνων στην πρωτεύουσα.
Αξίζει να σημειωθεί πως το 2019, στο προηγούμενο κύμα μαζικών κινητοποιήσεων ενάντια στον τερματισμό της κρατικής επιδότησης των καυσίμων, ο τότε πρόεδρος, Λ. Μορένο, αναγκάστηκε να πάρει πίσω μέτρα που είχαν επιβληθεί στην πολύπαθη χώρα από το ΔΝΤ.
